Jak analizować emitentów obligacji ? Analiza na przykładzie Marvipol S.A.

Inwestor, który ma zamiar przeznaczyć swoje środki finansowe na zakup obligacji korporacyjnych powinien dokonać szczegółowej analizy finansowej emitenta obligacji. Rzetelnie przeprowadzona analiza pozwoli inwestorowi podjąć racjonalną decyzję dotyczącą zakupu obligacji danej spółki. Na samym początku inwestor powinien spojrzeć na model biznesowy spółki, na to jaką ma pozycję na rynku oraz na jakie narażona jest ryzyko. Wstępna analiza pozwoli pokazać co wyróżnia emitenta, jaką ma przewagę konkurencyjną oraz czy jego działalność jest perspektywiczna. Kolejnym elementem analizy emitenta jest już stricte analiza danych pochodzących ze sprawozdań finansowych. Czytając sprawozdanie finansowe spółki należy uważnie czytać różnego rodzaju adnotacje, ponieważ spółki w celu pokazania jak najlepszych danych finansowych, dokonują różnego rodzaju zabiegów księgowych, by „upiększyć” sprawozdanie, związanych np. z nie uwzględnianiem kosztów w danym okresie. Najważniejsze elementy sprawozdania finansowego to bilans, rachunek zysków i strat oraz rachunek przepływów pieniężnych. Na podstawie analizy tych elementów inwestor ma wgląd do tego co dzieje się w przedsiębiorstwie. Inwestorzy wykorzystują szereg wskaźników finansowych, które pozwalają im ocenić czy przedsiębiorstwo nie jest zbyt mocno zadłużone, czy bezproblemowo reguluje swoje zobowiązania oraz czy jest odpowiednio rentowne i płynne. Po przeprowadzeniu tak szczegółowej analizy emitenta, inwestor jest w stanie podjąć racjonalną decyzję kupując obligacje atrakcyjnej spółki. Dla przykładu przeanalizowaliśmy spółkę Marvipol S.A. z głównego parkietu giełdy. Marvipol S.A. to spółka działająca w branży deweloperskiej. Oferuje szeroki wachlarz usług w zakresie pozyskiwania gruntów, tworzenia projektów budowy, uzyskiwania zezwoleń na budowę oraz nadzór nad wykonawstwem i przekazywaniem nieruchomości klientom. Spółka jest również jedynym przedstawicielem na Polskę marek samochodów takich jak Aston Martin, Jaguar, Lotus, Land Rover, Range Rover oraz Caterham. Zajmuje się świadczeniem usług serwisowych oraz obrotu częściami zamiennymi do tych marek.

  1. Analiza zadłużenia
Analiza zadłużenia pozwala zobaczyć jak wygląda struktura zadłużenia, co jest głównym źródłem finansowania działalności spółki oraz czy spółka ma problemy z regulowaniem swoich zobowiązań. Przedsiębiorstwa, które zbyt mocno finansują się kapitałem obcym będą mniej atrakcyjne dla inwestorów i banków. Banki będą obciążały takie przedsiębiorstwa większym kosztem związanym z udzielanymi kredytami i pożyczkami, a inwestorzy będą wymagali większej stopy zwrotu z zainwestowanego kapitału. Jednak nie oznacza to, że spółki powinny zrezygnować z wykorzystywania kapitałów obcych i finansować się tylko własnymi środkami. Dzięki zastosowaniu obcych źródeł finansowania, przedsiębiorstwo jest w stanie rozwijać swoją działalność i osiągać większe korzyści. Kluczowe jest tutaj pokrycie kosztu kapitału obcego z wypracowanej nadwyżki finansowej, wtedy w takim przedsiębiorstwie występuje dodatni efekt dźwigni finansowej. Oznacza to, że środki z zaciągniętych zobowiązań są dobrze wykorzystywane.

Tabela 1. Wskaźniki zadłużenia Marvipol S.A. 
Tabela 1 Marv v4
Źródło: Opracowanie własne

Wskaźnik zadłużenia ogólnego pokazuje w jakim stopniu aktywa spółki są finansowane za pomocą kapitału obcego. W Marvipol S.A. w analizowanym okresie wskaźnik systematycznie spadał z wartości 54% w roku 2014 do wartości 42% na koniec III kw. 2016 r. Wpływ na spadek wskaźnika miała malejąca wartość zobowiązań w tym szczególnie zobowiązań krótkoterminowych, których wartość od końca 2014 r. do połowy 2016 spadła prawie o 80%. W tym okresie również spadała wartość aktywów, które do połowy 2016 r. spadły o ponad 11%. Niska wartość poziomu ogólnego zadłużenia świadczy o tym, że przedsiębiorstwo głównie finansuje się kapitałem własnym.

Kolejne dwa wskaźniki dotyczą pokrycia aktywów ogółem i aktywów trwałych za pomocą kapitału własnego. Wskaźnik pokrycia aktywów ogółem kapitałem własnym w badanym okresie nieprzerwanie wzrastał od poziomu 46%  w roku 2014 do poziomu 58% na koniec III kw. 2016 r. Wskaźnik ten od roku 2015 był na dobrym poziomie tzn. powyżej 50%. Świadczy to o tym, że firma głównie finansuje swoje aktywa z kapitału własnego.

Wskaźnik pokrycia aktywów trwałych za pomocą kapitału własnego od 2014 r. do III kw. 2016 r. spadł z poziomu 96% do poziomu 74%. Wskaźnik ten jest na słabym poziomie, jednak główny wpływ na to ma zwiększenie się inwestycji długoterminowych, a w tym udzielonych pożyczek głównie jednostkom powiązanym.

Wskaźnik zadłużenia kapitału własnego w Marvipol S.A. przez cały badany okres był na bardzo dobrym poziomie. Wartość wskaźnika systematycznie spadała z 1,16 w roku 2014 do 0,72 na koniec III kw. 2016 r. Wpływ na to miała malejąca wartość zobowiązań – głównie krótkoterminowych przy niewielkich zmianach poziomu kapitału własnego. Dobra wartość tego wskaźnika świadczy o tym, że spółka bez problemu może pokryć swoje zobowiązania z kapitału własnego.

Wskaźniki zadłużenia długoterminowego spółki utrzymuje się na dobrym poziomie. Początkowo w latach 2014 i 2015 oraz w I kw. 2016 r. nastąpił wzrost tego wskaźnika z poziomu 0,67 do poziomu 0,76. Wpływ na to miał wzrost poziomu zobowiązań długoterminowych. W kolejnych kwartałach ten wskaźnik spadał i na koniec III kw. 2016 r. wyniósł 0,58. Świadczy to o tym, że w spółce zmniejszył się poziom zobowiązań długoterminowych. Niska wartość wskaźnika informuje o tym, że Marvipol S.A. nie jest zbyt mocno zadłużony.

  1. Analiza płynności
Analiza płynności przedsiębiorstwa to kolejny ważny element analizy finansowej. Pozwala pokazać czy przedsiębiorstwo jest w stanie regulować swoje bieżące zobowiązania za pomocą płynnych środków finansowych. Taka analiza informuje o tym, czy dany podmiot gospodarczy jest w stanie przetrwać na rynku w krótkim horyzoncie czasowym. Ważne jest to, żeby ilość środków finansowych pozwalała regulować zaciągnięte zobowiązania, jednak zbyt duża ilość tych środków świadczy o nadpłynności przedsiębiorstwa. Nadmierna płynność oznacza, ze przedsiębiorstwo nieudolnie gospodaruje swoimi środkami finansowymi. Podmioty gospodarcze powinny wykorzystywać swoje aktywa obrotowe w sposób, który generuje wynik finansowy.

Tabela 2. Wskaźniki płynności finansowej Marvipol S.A.
Tabela 2 marv v4
Źródło: Opracowanie własne

Wskaźnik płynności bieżącej Marvipol S.A. w całym analizowanym okresie był ponad normą. Informuje to o nadpłynności przedsiębiorstwa. Spółka nie potrzebuje tak dużej ilości płynnych aktywów, szczególnie środków pieniężnych na rachunku i w kasie. Część tych środków powinna zostać przeznaczona na działania generujące wynik finansowy. W roku 2014 wskaźnik ten wynosił 2,27 co oznacza, że wartość aktywów obrotowych była 2,27 razy większa od wartości zobowiązań krótkoterminowych. Do końca I kw. 2016 r. wskaźnik płynności  wzrósł do poziomu 8,30. Wpływ na to miał spadek aktywów obrotowych o niecałe 30% i równoczesny spadek wielkości zobowiązań krótkoterminowych o prawie 81%. W kolejnych dwóch kwartałach nastąpił spadek tego wskaźnika do poziomu 2,60 na koniec III kw. 2016 r. Zjawisko to spowodował wzrost wartości zobowiązań krótkoterminowych przy równoczesnym spadku wartości aktywów obrotowych.

Wartość wskaźnika płynności szybkiej zachowywała się w podobny sposób jak płynności bieżącej. Początkowo wskaźnik od 2014 wzrósł z poziomu 0,53 do poziomu 4,22 na koniec I kw. 2016 r. Wpływ na to miał znaczny spadek zobowiązań krótkoterminowych oraz prawie dwukrotny spadek poziomu zapasów. W kolejnym okresie wskaźnik zniżkował do poziomu 0,6 w III kw. 2016 r. Na co wpłynął wzrost poziomu zobowiązań krótkoterminowych i spadek zapasów. Poziom wskaźnika na koniec III  kw. 2016 r. tj. 0,6 informuje, że spółka ma zbyt mało aktywów o wysokim stopniu płynności do pokrywania bieżących zobowiązań. Związane jest to z tym, że główny udział w aktywach obrotowych mają mało płynne zapasy. W III kw. 2016 r. zapasy stanowiły prawie 77% aktywów obrotowych.

Wskaźnik płynności gotówkowej spółki przez cały podlegający analizie okres był zbyt wysoki, co świadczy o zbyt dużej ilość środków pieniężnych trzymanych na rachunku bankowym i w kasie. Na koniec I kw. 2016 r. wskaźnik ten osiągnął bardzo wysoką wartość – 3,94 co informuje, że środki pieniężne pokrywają zobowiązania bieżące prawie czterokrotnie. Świadczy to złym gospodarowaniu spółki środkami pieniężnymi. Przedsiębiorstwo powinno zainwestować środki w aktywa, które wypracowują wynik finansowy. Na koniec III kw. 2016 r. wartość wskaźnika spadła do poziomu 0,4 – co dalej jest ponad normą. Jednak z bilansu wynika, że spółka zmniejszyła poziom środków pieniężnych o prawie 82% w odniesieniu do poprzedniego kwartału.

Z powyższej analizy wynika, że spółka Marvipol S.A. jest w dobrej kondycji finansowej zarówno pod kątem zadłużenia jak i płynności finansowej. Spółka nie jest zbyt mocno zadłużona, finansuje się głównie kapitałem własnym, dzięki czemu bez problemu może pokryć swoje zobowiązania za pomocą tego kapitału. Pod względem płynności finansowej w spółce występuje nadpłynność. Marvipol S.A. ma zbyt dużą ilość aktywów obrotowych w stosunku do zobowiązań krótkoterminowych. Główną tego przyczyną jest wysoki poziom zapasów i środków pieniężnych w kasie i na rachunku. Jednak nadpłynność spółki jest dużo mniej niebezpieczna niż jej niedostateczna płynność. Również warto zaznaczyć, że w III kw. 2016 r. sytuacja płynności spółki znacznie się poprawiła i wskaźniki płynności w tym okresie oscylowały dużo bliżej optymalnych wartości. 

Podsumowując można stwierdzić, że bez przeprowadzonej analizy finansowej podejmowanie decyzji przez właścicieli przedsiębiorstwa, menadżerów i inwestorów będzie nieracjonalne. Nie znając sytuacji finansowej przedsiębiorstwa i zjawisk w nim zachodzących określanie strategii bądź podjęcie rozsądnej decyzji finansowej jest niemożliwe, ponieważ nie wiemy co trzeba w przedsiębiorstwie zmienić, nie wiemy czy przedsiębiorstwo jest dostatecznie rentowne, nie mam informacji o tym czy przedsiębiorstwo ma problemy z płynnością, czy jest zbyt zadłużone oraz nie wiemy czy przedsiębiorstwo rozwija się i zwiększa swoją wartość. W przypadku inwestorów zainteresowanych inwestycją w daną spółkę, nie powinni oni podejmować decyzji inwestycyjnych nie znając sytuacji finansowej tego przedsiębiorstwa.

Autor: Tomasz Styrcula


Nowoczesna sprzedaż czyli SaaS jako model sprzedaży oprogramowania

Dziś w dobie internetu, smartfonów, tabletów i pokemonów (?) nie wyobrażamy sobie świata bez stron internetowych, aplikacji mobilnych czy programów komputerowych. Jeszcze kilkanaście lat temu kupno wszelkiego rodzaju oprogramowania oznaczało wypad do sklepu komputerowego, znalezienie odpowiedniego pudełka z płytą CD lub DVD, włożenie dysku do napędu i instalację programu czy też gry na naszym komputerze. Dziś wiele firm korzysta z łatwiejszych rozwiązań dystrybucji oprogramowania, tzw. SaaS. I choć nie jest to zjawisko nowe, bowiem istniało już w latach 90-tych ubiegłego wieku, to jednak dopiero teraz, wraz z powszechnością internetu stało się niezwykle popularne.

Czym jest tajemniczy SaaS?

Zwrot SaaS jest skrótem od angielskiego zwrotu Software as a Service, co w wolnym tłumaczeniu oznacza „oprogramowanie jako usługa”. Polega na udostępnianiu zdalnie, w tzw. chmurze obliczeniowej oprogramowania za pośrednictwem internetu. Innymi słowy producent umieszcza oprogramowanie na własnych serwerach, a następnie udostępnia je użytkownikom. Tym samym aplikacja czy też program nie jest w całości uruchamiana z komputera użytkownika, a jedynie dzięki interfejsowi użytkownik ma możliwość jej obsługi bez konieczności instalacji na własnym komputerze.

Czy SaaS jest lepszy od starego modelu dystrybucji?

Model SaaS ma inną charakterystykę od standardowego, co ma swoje zalety  jak i wady – w zależności od rodzaju potrzeb klienta lepiej może sprawdzić się u niego pierwszy lub drugi model. W poniższej tabeli prezentujemy podstawowe różnice pomiędzy nimi:


Dla kogo SaaS, a dla kogo ASP?
Z powyższego porównania można wyciągnąć wniosek, jeżeli potrzebujemy wyszukanego systemu do obsługi informatycznej niestandardowego procesu, który będziemy chcieli samodzielnie utrzymywać i dostosowywać do zmiennych warunków – jak najbardziej korzystniejszym dla nas modelem będzie ASP.

Z kolei gdy chcemy zinformatyzować standardowy proces w firmie, z którego korzystają setki innych przedsiębiorstw (np.  fakturowanie, windykację, kontakt z klientem z poziomu strony internetowej) dużo tańszym, a przede wszystkim prostszym rozwiązaniem dla naszej firmy okaże się model SaaS.

Zalety i wady systemów

Aplikacje SaaS są konstruowane w sposób intuicyjny, główną zaletą tego modelu jest natychmiastowa możliwość rozpoczęcia pracy w systemie bez konieczności długiego wdrażania systemu, zakupu sprzętu etc. Ponadto możemy ograniczyć dział IT w zasadzie do zera lub jednego pracownika – resztę pracy w tym wsparcie techniczne wykonuje za nas zespół dostawcy oprogramowania. Istotną zaletą oprogramowania SaaS jest również dostęp do bezpłatnych, automatycznych aktualizacji aplikacji.

Z drugiej strony ASP jest dużo bardziej zaawansowane i może być dostosowane dla naszych szczególnych potrzeb – oczywiście wiąże się to z dużo wyższymi kosztami, jednak niewiele jest aplikacji SaaS, które mogą obsłużyć bardzo skomplikowane procesy produkcyjne i technologiczne.

Oba systemy mają też oczywiście swoje słabe strony. Poszukując wad systemu SaaS jako najważniejsze wymienić można np. uzależnienie od łącza internetowego – brak połączenia z internetem wyklucza możliwość korzystania z oprogramowania SaaS. Drugą istotną wadą wymienianą z perspektywy klienta jest kwestia obawy o bezpieczeństwo danych firmy – wszelkie dane firmy fizycznie znajdują się na serwerach dostawcy. Ten fakt nie koniecznie musi być uznawany za wadę i zagrożenie – przede wszystkim zależy to od zaufania do dostawcy oprogramowania oraz stosowanych przez niego zabezpieczeń. Warto w tym miejscu podkreślić, że z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności dostawcy SaaS mają często dużo lepsze i bardziej rygorystyczne zabezpieczenia niż serwery w zwykłych firmach. Paradoksalnie zatem nasze dane mogą być bardziej bezpieczne u dostawcy niż na naszych własnych serwerach. Ostatnią słabą stroną jaką wymienimy będzie ograniczony wpływ użytkownika na kształt i funkcjonalność aplikacji – najczęściej użytkownik może dostosować interfejs aplikacji do własnych potrzeb, jednak nie ma możliwości zmiany funkcjonowania systemu.

Wady systemu ASP to przede wszystkim kosztochłonność, długi okres wdrażania, a następnie duże nakłady pracy przy serwisowaniu i ewentualnej rozbudowie systemu.

Podsumowanie

Jak widać z powyższego porównania i wymienionych cech charakteryzujących oba systemy – każdy powinien samodzielnie przeanalizować i dopasować model zarządzania oprogramowaniem wedle własnych potrzeb. Zdecydowaną przewagę SaaS osiąga przy okazji czynności, zagadnień powtarzalnych w wielu przedsiębiorstwach. Wydaje się, że SaaS ma dużo więcej zalet niż wad. Oczywiście w konkretnych przypadkach taka forma „wynajmu” oprogramowania może okazać się niewystarczająca, jednak na dzień dzisiejszy to właśnie SaaS stanowi przyszłość rynku IT

Elementy biznesplanu – Model biznesowy

Model biznesowy można określić jako uproszczone, syntetyczne przedstawienie struktury naszego biznesu. W modelu biznesowym definiuje się założenia projektu, w tym przede wszystkim w jaki sposób projekt będzie na siebie zarabiał – opis sposobu działania, ponadto przedstawienie produktu lub usługi oraz potrzeb jakie zaspokaja. Warto pokrótce przedstawić grupy docelowe odbiorców, wskazać kanały dystrybucji, a także prognozę  i strukturę kosztów i przychodów biznesu. Tworząc model biznesowy należy pamiętać, że nie ma być to obszerne opracowanie, ale możliwie konkretny i prosty opis przedsięwzięcia. Skomplikowany model biznesowy zazwyczaj wyklucza zainteresowanie ze strony inwestorów.

Poniżej przedstawiamy jeden z ciekawszych, naszym zdaniem, szablonów do tworzenia modelu biznesowego, tzw. business model canvas opracowany przez Alexandra Osterwaldera na podstawie doświadczeń wielu przedsiębiorców z którymi współpracował. Model ten pozwala bardzo sprawnie określić najistotniejsze aspekty przedsięwzięcia, a co równie ważne – można odnosić go zarówno do rozwiniętych firm, jak i dla start-upów.

Business model canvas - model biznesowy
Na diagramie widzimy 9 pól, których kolejność uzupełniania jest istotna. Poniżej opisujemy pokrótce poszczególne pola, w kolejności w której powinny być wypełniane:
  1. Propozycja wartości – to odpowiedzi na pytania: jaką wartość reprezentuje nasz produkt?; jakie potrzeby zaspokaja?; jaki problem rozwiązuje?; należy pamiętać, że nie ma to być opis produktu, a jedynie wskazanie jego istotnych wartości dla klienta.
  2. Segmenty klientów – to odpowiedzi na pytania: do kogo ma trafić nasz produkt?; czyje potrzeby będzie zaspokajał nasz produkt?; w tym miejscu można spróbować określić profil naszego klienta idealnego;
  3. Relacje z klientami – jak pozyskujemy nowych klientów? Jakimi kanałami posłużymy się, aby zwrócić na siebie uwagę i przyciągnąć klienta? Jak skłonimy klienta do ponownego skorzystania z naszych usług?
  4. Kanały dystrybucji – w jaki sposób będziemy dostarczać swoje produkty/usługi do klienta?
  5. Strumienie przychodów – za co będą płacili klienci? Ile będą płacili? Czy będą to płatności abonamentowe czy jednorazowe?
  6. Kluczowe działania – jakie najważniejsze czynności należy podjąć, aby model biznesowy funkcjonował możliwie najskuteczniej?
  7. Kluczowe zasoby – jakich najważniejszych zasobów potrzebujemy, aby model biznesowy funkcjonował możliwie najskuteczniej?
  8. Kluczowi partnerzy – kto będzie naszym najważniejszym partnerem, np. w postaci dostawcy, dystrybutora, sprzedawcy? Partnerzy powinni tworzyć wartość dodaną dla naszych klientów;
  9. Struktura kosztów – jakie będą koszty stałe oraz zmienne naszego modelu biznesowego? Należy wskazać te elementy modelu biznesowego, które będą generować najwyższe koszty;
Zachęcamy do tworzenia modelu biznesowego zgodnie z powyższym wzorcem. Pierwotna wersja modelu biznesowego prawdopodobnie nie będzie w pełni zgodna w rzeczywistymi osiągnięciami projektu, jednak znacznie łatwiej będzie dążyć do osiągnięcia z góry ustalonych standardów niż działać „po omacku”. Ostatecznym celem w realizacji założeń projektu każdego twórcy biznesu powinno być osiągnięcie prostego i jednocześnie maksymalnie skalowalnego modelu biznesowego, który będzie na bieżąco aktualizowany i przystosowywany do realiów rynkowych.

Autor: Tomasz Styrcula


Jak analizować startup?

Inwestorzy indywidualni interesujący się inwestycjami w startupy, oprócz fachowych opracowań i analiz powinni samodzielnie umieć ocenić podmiot, który poszukuje finansowania. Poniżej przedstawiamy kilka kwestii, na które należy zwrócić uwagę w pierwszej kolejności. 

Startup, który poszukuje finansowania, powinien przygotować przynajmniej zwięzły biznesplan i projekcje finansowe.

Sam dokument biznesplanu nie musi być przygotowany przez profesjonalną firmę, niemniej jednak powinien poruszać najważniejsze kwestie danego biznesu. W pewnym sensie wskazuje inwestorowi przygotowanie przedsiębiorcy, czy zrobił badanie rynku i konkurencji, czy jest świadomy potencjalnych zagrożeń, czy ma gotowy plan działania oraz wszelkie kompetencje i kompletny zespół. Przedsiębiorca musi pokazać, że poznał i zadbał już o te wszystkie elementy i nie będzie się ich uczył za pieniądze inwestora.

Drugim ważnym dokumentem dla inwestora finansowego są dane finansowe, a raczej ich prognoza. Mówimy tu o startupie, więc  w większości przypadków, są to firmy, które nie mają żadnych spektakularnych wyników, generują zazwyczaj koszty. Podstawowy biznesplan w arkuszu kalkulacyjnym powinien zawierać zestawienie przychodów, kosztów, a także ich prognozy oraz wynik i nakłady inwestycyjne. Bardziej zaawansowany biznesplan finansowy powinien dodatkowo zawierać wycenę spółki lub projektu i propozycję dla inwestora – ile obejmie udziałów przy danej wycenie. Poszukujący kapitału powinni wiedzieć na jaką wartość wyceniają swój biznes oraz dotychczas włożony nakład swojej pracy. Więcej o wycenie startupu mozna znaleźć w innym naszym artykule http://bestcapital.pl/jak-wycenic-startup/

Niektóre fundusze typu venture capital oczekują od przedsiębiorców prognoz finansowych na 3-5 lat. Z uwagi na zmieniający się rynek uważamy, że tak młode przedsięwzięcie jest w stanie oszacować pewne miarodajne wyniki w perspektywie jednego roku. Dalsze horyzonty czasowe nie mają sensu i istnieje bardzo małe prawdopodobieństwo ich realizacji.

Gdy projekt nie wykazuje innowacyjności inwestorzy oczekują od przedsiębiorcy konkretnych kompetencji na rynku i sprawdzonego modelu biznesowego.
Weryfikacja takiego modelu biznesowego może okazać się trudna, gdy inwestor w ogóle nie zna branży. Dlatego inwestorzy z doświadczeniem biznesowym, aniołowie biznesu, często wybierają projekty, które rozumieją i potrafią ocenić jego skalowalność.

Najważniejsze kwestie przy analizie startupów:

1)  Streszczenie projektu
Powinno w rzeczowy sposób ujmować najważniejsze punkty biznesplanu czy teasera dla inwestora. Na tej podstawie inwestorzy często podejmują decyzję czy czytać dalej, czy projekt jest wystarczająco interesujący.

2)   Zespół
Jeden z najistotniejszych czynników przy powodzeniu biznesu, to kompetencje zespołu. Ważna jest również ich motywacja, sukcesy i doświadczenia. Warto, a nawet trzeba poznać zespół osobiście - ostatecznie Inwestor lokuje swój kapitał przede wszystkim w zespół.

3)  Jaki problem rozwiązuje projekt ?
Przedsiębiorcy powinni dokładnie przedstawić, jaką konkretną wartość dodaną generuje produkt/usługa, czy dany pomysł jest kopią już działającego biznesu czy też charakteryzuje się unikalnością.

4)   Jaki jest model biznesowy?
Bardzo ważna kwestia dla inwestora finansowego, to uzyskanie odpowiedzi na pytania:  Jak firma będzie zarabiać? Kto będzie płacił? Czy dany model biznesowy już gdzieś funkcjonuje? Czy projekt jest nastawiony na generowanie przychodów? Czy jest skalowalny?

5)   Marketing
Jak firma zamierza dotrzeć do klientów i jakie kanały do tego wykorzysta ? Kto jest w grupie docelowej?

6)   Konkurencja
Jak wygląda konkurencja w kraju i za granicą ? Czy jest to konkurencja pośrednia, czy bezpośrednia? W jaki sposób dany produkt/usługa wyróżnia się na tle konkurencji ? Wskazanie konkurencji pokazuje, że rynek na produkt/usługę istnieje, a przedsiębiorca poszukujący kapitału zbadał temat.

7)   Etap rozwoju produktu/usługi
Jakie działania podjął już zespół? Czy powstał prototyp? Czy produkt/usługa była już testowana na rynku? Czy ma już klientów/ użytkowników? Czy ma podpisane listy intencyjne ?

Autor: Tomasz Styrcula


Pierwsze kroki na NewConnect

NewConnect to rynek zorganizowany, prowadzony przez Giełdę Papierów Wartościowych w formie alternatywnego systemu obrotu. NewConnect został stworzony  z myślą o małych, innowacyjnych spółkach ukierunkowanych na biznes wysoko rozwinięty technologicznie, a jednocześnie nie posiadających środków na jego realizację. Spółki bez zdolności kredytowej i możliwości pozyskania kapitału na sfinansowanie swoich przedsięwzięć ze względu na krótką historię dzięki NewConnect mają szansę pozyskania niezbędnych środków. Z perspektywy firm emisja akcji na NewConnect to bardzo korzystna możliwość uzyskania wsparcia finansowego, zwłaszcza, że wymogi formalne i obowiązki informacyjne są bardziej liberalne w stosunku do rynku głównego, dzięki czemu pozyskanie kapitału jest tańsze.

Inwestorzy planujący zakup akcji na NewConnect powinni zdawać sobie sprawę, że rynek ten daje możliwość do osiągnięcia ponadprzeciętnych zysków, jednak profile działalności spółek, niższe wymogi wejścia oraz mniejsza ilość obowiązków informacyjnych wiążą się z wyższym niż na rynku głównym ryzykiem inwestycyjnym.

Poprzez zakup akcji firmy inwestor staje się jej współwłaścicielem, dzięki czemu zyskuje prawa np. do udziału w walnych zgromadzeniach akcjonariuszy spółki, jednak dopóki nie jest znaczącym akcjonariuszem w spółce de facto nie ma znaczącego wpływu na jej działalność. Akcje uprawniają także do otrzymania dywidendy, która przysługuje każdemu akcjonariuszowi w określonej wysokości na jedną akcję. Dywidenda jest wypłacana z części osiągniętego przez emitenta zysku, jednak nie wszystkie spółki mają jednakową politykę w zakresie wypłaty dywidendy. Większość spółek tę część zysku przeznacza na dalsze inwestycje i rozwój spółki, którego następstwem także jest korzyść dla akcjonariuszy – wzrost wartości akcji przedsiębiorstwa.

Pierwszym krokiem koniecznym do rozpoczęcia inwestycji na NewConnect jest (podobnie jak w przypadku głównego parkietu) założenie rachunku maklerskiego. Przed wyborem rachunku maklerskiego przede wszystkim powinniśmy porównać kilka różnych ofert, w szczególności zwracając uwagę na koszty rachunku. Opłaty i prowizje związane z rachunkiem maklerskim mają różne formy, najczęściej spotykane to:
  • koszty założenia rachunku – najczęściej założenie jest bezpłatne, jednak zdarzają się firmy wymagające dokonania pierwszej wpłaty;
  • prowizja od transakcji – to najistotniejsze kryterium, prowizję płacimy za każdym razem, a jej wysokość w zależności od biur maklerskich waha się w granicach ok. 0,19% do 0,40%. Warto pamiętać, że wybór rachunku z najniższą prowizją od transakcji może oznaczać, że biuro pobiera wyższe opłaty w innej formie – należy dokładnie przyjrzeć się zapisom umowy;
  • koszty prowadzenia rachunku – najczęściej prowadzenie jest bezpłatne, czasem pobierana jest roczna opłata za prowadzenie; podobnie w tym przypadku warto zorientować się czy darmowe prowadzenie rachunku wiąże się z dodatkowymi warunkami – np. od wysokości obrotów na rachunku;
  • koszty przelewu środków z rachunku maklerskiego na rachunek bankowy – bardzo często taka opłata jest wysoka, dlatego dobrym rozwiązaniem jest założenie rachunku maklerskiego w banku, w którym mamy konto bankowe – wtedy najczęściej przelewy są darmowe.
Po założeniu rachunku maklerskiego zasadniczo potrzebujemy jeszcze tylko dostępu do internetu lub telefonu oraz pewnej sumy pieniędzy do inwestycji aby zacząć składać zlecenia. Wcześniej warto jednak dokonać świadomego wyboru spółki, w którą zamierzamy zainwestować. Świadomy wybór wiąże się z przeprowadzeniem dokładnej analizy, zapoznaniem się z dokumentem informacyjnym spółki zawierającym m.in.: sprawozdanie finansowe, model biznesowy, informacje o rynku na którym działa, historię oraz perspektywy rozwoju spółki. Analiza opłacalności inwestycji poza zbadaniem samej spółki powinna także uwzględnić aktualne czynniki makroekonomiczne rynku. Warto prześledzić notowania spółek w ostatnich okresach (kwartałach, roku) oraz dokonać wyboru spółek, których akcje w danej chwili są tanie. Tanie nie oznacza, że ich cena jednostkowa wynosi 5zł czy 250 zł, ale kurs powinien być niższy w porównaniu do maksimum w danym roku.
 
Kiedy już zdecydujemy, że chcemy zainwestować w daną spółkę, nie pozostaje nam nic innego jak złożyć zlecenie kupna przez telefon lub internet, które broker zrealizuje. Do dyspozycji mamy różne rodzaje zleceń, które ułatwiają osiągnięcie oczekiwanego rezultatu i dokonania zakupu po oczekiwanej przez nas cenie. Temat rodzajów zleceń maklerskich zostanie poruszony w osobnym artykule. Każde zlecenie kupna (lub późniejszej sprzedaży) w alternatywnym systemie obrotu musi zawierać:
  • nazwę lub kod instrumentu, którego dotyczy;
  • rodzaj oferty (kupno/sprzedaż);
  • liczbę instrumentów finansowych mających być przedmiotem transakcji;
  • limit ceny lub polecenie wykonania zlecenia bez limitu ceny;
  • oznaczenie terminu ważności zlecenia;
  • nazwę lub kod wystawcy zlecenia;
  • datę wystawienia zlecenia;
  • numer własny zlecenia.
Należy także pamiętać, że w momencie kiedy składamy zlecenie na naszym rachunku maklerskim musi znajdować się tyle środków, aby wystarczyło na dokonanie transakcji oraz pokrycie prowizji biura maklerskiego – w przeciwnym razie nasze zlecenie zostanie odrzucone. Kiedy w systemie znajdzie się odpowiednie zlecenie sprzedaży zgodne z naszym zleceniem kupna możemy cieszyć się z zakupu naszych pierwszych akcji.

Autor: Tomasz Styrcula