Archiwa tagu: zakup obligacji

Jak analizować emitentów obligacji ? Analiza na przykładzie Marvipol S.A.

Opublikowany przez
Inwestor, który ma zamiar przeznaczyć swoje środki finansowe na zakup obligacji korporacyjnych powinien dokonać szczegółowej analizy finansowej emitenta obligacji. Rzetelnie przeprowadzona analiza pozwoli inwestorowi podjąć racjonalną decyzję dotyczącą zakupu obligacji danej spółki. Na samym początku inwestor powinien spojrzeć na model biznesowy spółki, na to jaką ma pozycję na rynku oraz na jakie narażona jest ryzyko. Wstępna analiza pozwoli pokazać co wyróżnia emitenta, jaką ma przewagę konkurencyjną oraz czy jego działalność jest perspektywiczna. Kolejnym elementem analizy emitenta jest już stricte analiza danych pochodzących ze sprawozdań finansowych. Czytając sprawozdanie finansowe spółki należy uważnie czytać różnego rodzaju adnotacje, ponieważ spółki w celu pokazania jak najlepszych danych finansowych, dokonują różnego rodzaju zabiegów księgowych, by „upiększyć” sprawozdanie, związanych np. z nie uwzględnianiem kosztów w danym okresie. Najważniejsze elementy sprawozdania finansowego to bilans, rachunek zysków i strat oraz rachunek przepływów pieniężnych. Na podstawie analizy tych elementów inwestor ma wgląd do tego co dzieje się w przedsiębiorstwie. Inwestorzy wykorzystują szereg wskaźników finansowych, które pozwalają im ocenić czy przedsiębiorstwo nie jest zbyt mocno zadłużone, czy bezproblemowo reguluje swoje zobowiązania oraz czy jest odpowiednio rentowne i płynne. Po przeprowadzeniu tak szczegółowej analizy emitenta, inwestor jest w stanie podjąć racjonalną decyzję kupując obligacje atrakcyjnej spółki. Dla przykładu przeanalizowaliśmy spółkę Marvipol S.A. z głównego parkietu giełdy. Marvipol S.A. to spółka działająca w branży deweloperskiej. Oferuje szeroki wachlarz usług w zakresie pozyskiwania gruntów, tworzenia projektów budowy, uzyskiwania zezwoleń na budowę oraz nadzór nad wykonawstwem i przekazywaniem nieruchomości klientom. Spółka jest również jedynym przedstawicielem na Polskę marek samochodów takich jak Aston Martin, Jaguar, Lotus, Land Rover, Range Rover oraz Caterham. Zajmuje się świadczeniem usług serwisowych oraz obrotu częściami zamiennymi do tych marek.

  1. Analiza zadłużenia
Analiza zadłużenia pozwala zobaczyć jak wygląda struktura zadłużenia, co jest głównym źródłem finansowania działalności spółki oraz czy spółka ma problemy z regulowaniem swoich zobowiązań. Przedsiębiorstwa, które zbyt mocno finansują się kapitałem obcym będą mniej atrakcyjne dla inwestorów i banków. Banki będą obciążały takie przedsiębiorstwa większym kosztem związanym z udzielanymi kredytami i pożyczkami, a inwestorzy będą wymagali większej stopy zwrotu z zainwestowanego kapitału. Jednak nie oznacza to, że spółki powinny zrezygnować z wykorzystywania kapitałów obcych i finansować się tylko własnymi środkami. Dzięki zastosowaniu obcych źródeł finansowania, przedsiębiorstwo jest w stanie rozwijać swoją działalność i osiągać większe korzyści. Kluczowe jest tutaj pokrycie kosztu kapitału obcego z wypracowanej nadwyżki finansowej, wtedy w takim przedsiębiorstwie występuje dodatni efekt dźwigni finansowej. Oznacza to, że środki z zaciągniętych zobowiązań są dobrze wykorzystywane.

Tabela 1. Wskaźniki zadłużenia Marvipol S.A. 
Tabela 1 Marv v4
Źródło: Opracowanie własne

Wskaźnik zadłużenia ogólnego pokazuje w jakim stopniu aktywa spółki są finansowane za pomocą kapitału obcego. W Marvipol S.A. w analizowanym okresie wskaźnik systematycznie spadał z wartości 54% w roku 2014 do wartości 42% na koniec III kw. 2016 r. Wpływ na spadek wskaźnika miała malejąca wartość zobowiązań w tym szczególnie zobowiązań krótkoterminowych, których wartość od końca 2014 r. do połowy 2016 spadła prawie o 80%. W tym okresie również spadała wartość aktywów, które do połowy 2016 r. spadły o ponad 11%. Niska wartość poziomu ogólnego zadłużenia świadczy o tym, że przedsiębiorstwo głównie finansuje się kapitałem własnym.

Kolejne dwa wskaźniki dotyczą pokrycia aktywów ogółem i aktywów trwałych za pomocą kapitału własnego. Wskaźnik pokrycia aktywów ogółem kapitałem własnym w badanym okresie nieprzerwanie wzrastał od poziomu 46%  w roku 2014 do poziomu 58% na koniec III kw. 2016 r. Wskaźnik ten od roku 2015 był na dobrym poziomie tzn. powyżej 50%. Świadczy to o tym, że firma głównie finansuje swoje aktywa z kapitału własnego.

Wskaźnik pokrycia aktywów trwałych za pomocą kapitału własnego od 2014 r. do III kw. 2016 r. spadł z poziomu 96% do poziomu 74%. Wskaźnik ten jest na słabym poziomie, jednak główny wpływ na to ma zwiększenie się inwestycji długoterminowych, a w tym udzielonych pożyczek głównie jednostkom powiązanym.

Wskaźnik zadłużenia kapitału własnego w Marvipol S.A. przez cały badany okres był na bardzo dobrym poziomie. Wartość wskaźnika systematycznie spadała z 1,16 w roku 2014 do 0,72 na koniec III kw. 2016 r. Wpływ na to miała malejąca wartość zobowiązań – głównie krótkoterminowych przy niewielkich zmianach poziomu kapitału własnego. Dobra wartość tego wskaźnika świadczy o tym, że spółka bez problemu może pokryć swoje zobowiązania z kapitału własnego.

Wskaźniki zadłużenia długoterminowego spółki utrzymuje się na dobrym poziomie. Początkowo w latach 2014 i 2015 oraz w I kw. 2016 r. nastąpił wzrost tego wskaźnika z poziomu 0,67 do poziomu 0,76. Wpływ na to miał wzrost poziomu zobowiązań długoterminowych. W kolejnych kwartałach ten wskaźnik spadał i na koniec III kw. 2016 r. wyniósł 0,58. Świadczy to o tym, że w spółce zmniejszył się poziom zobowiązań długoterminowych. Niska wartość wskaźnika informuje o tym, że Marvipol S.A. nie jest zbyt mocno zadłużony.

  1. Analiza płynności
Analiza płynności przedsiębiorstwa to kolejny ważny element analizy finansowej. Pozwala pokazać czy przedsiębiorstwo jest w stanie regulować swoje bieżące zobowiązania za pomocą płynnych środków finansowych. Taka analiza informuje o tym, czy dany podmiot gospodarczy jest w stanie przetrwać na rynku w krótkim horyzoncie czasowym. Ważne jest to, żeby ilość środków finansowych pozwalała regulować zaciągnięte zobowiązania, jednak zbyt duża ilość tych środków świadczy o nadpłynności przedsiębiorstwa. Nadmierna płynność oznacza, ze przedsiębiorstwo nieudolnie gospodaruje swoimi środkami finansowymi. Podmioty gospodarcze powinny wykorzystywać swoje aktywa obrotowe w sposób, który generuje wynik finansowy.

Tabela 2. Wskaźniki płynności finansowej Marvipol S.A.
Tabela 2 marv v4
Źródło: Opracowanie własne

Wskaźnik płynności bieżącej Marvipol S.A. w całym analizowanym okresie był ponad normą. Informuje to o nadpłynności przedsiębiorstwa. Spółka nie potrzebuje tak dużej ilości płynnych aktywów, szczególnie środków pieniężnych na rachunku i w kasie. Część tych środków powinna zostać przeznaczona na działania generujące wynik finansowy. W roku 2014 wskaźnik ten wynosił 2,27 co oznacza, że wartość aktywów obrotowych była 2,27 razy większa od wartości zobowiązań krótkoterminowych. Do końca I kw. 2016 r. wskaźnik płynności  wzrósł do poziomu 8,30. Wpływ na to miał spadek aktywów obrotowych o niecałe 30% i równoczesny spadek wielkości zobowiązań krótkoterminowych o prawie 81%. W kolejnych dwóch kwartałach nastąpił spadek tego wskaźnika do poziomu 2,60 na koniec III kw. 2016 r. Zjawisko to spowodował wzrost wartości zobowiązań krótkoterminowych przy równoczesnym spadku wartości aktywów obrotowych.

Wartość wskaźnika płynności szybkiej zachowywała się w podobny sposób jak płynności bieżącej. Początkowo wskaźnik od 2014 wzrósł z poziomu 0,53 do poziomu 4,22 na koniec I kw. 2016 r. Wpływ na to miał znaczny spadek zobowiązań krótkoterminowych oraz prawie dwukrotny spadek poziomu zapasów. W kolejnym okresie wskaźnik zniżkował do poziomu 0,6 w III kw. 2016 r. Na co wpłynął wzrost poziomu zobowiązań krótkoterminowych i spadek zapasów. Poziom wskaźnika na koniec III  kw. 2016 r. tj. 0,6 informuje, że spółka ma zbyt mało aktywów o wysokim stopniu płynności do pokrywania bieżących zobowiązań. Związane jest to z tym, że główny udział w aktywach obrotowych mają mało płynne zapasy. W III kw. 2016 r. zapasy stanowiły prawie 77% aktywów obrotowych.

Wskaźnik płynności gotówkowej spółki przez cały podlegający analizie okres był zbyt wysoki, co świadczy o zbyt dużej ilość środków pieniężnych trzymanych na rachunku bankowym i w kasie. Na koniec I kw. 2016 r. wskaźnik ten osiągnął bardzo wysoką wartość – 3,94 co informuje, że środki pieniężne pokrywają zobowiązania bieżące prawie czterokrotnie. Świadczy to złym gospodarowaniu spółki środkami pieniężnymi. Przedsiębiorstwo powinno zainwestować środki w aktywa, które wypracowują wynik finansowy. Na koniec III kw. 2016 r. wartość wskaźnika spadła do poziomu 0,4 – co dalej jest ponad normą. Jednak z bilansu wynika, że spółka zmniejszyła poziom środków pieniężnych o prawie 82% w odniesieniu do poprzedniego kwartału.

Z powyższej analizy wynika, że spółka Marvipol S.A. jest w dobrej kondycji finansowej zarówno pod kątem zadłużenia jak i płynności finansowej. Spółka nie jest zbyt mocno zadłużona, finansuje się głównie kapitałem własnym, dzięki czemu bez problemu może pokryć swoje zobowiązania za pomocą tego kapitału. Pod względem płynności finansowej w spółce występuje nadpłynność. Marvipol S.A. ma zbyt dużą ilość aktywów obrotowych w stosunku do zobowiązań krótkoterminowych. Główną tego przyczyną jest wysoki poziom zapasów i środków pieniężnych w kasie i na rachunku. Jednak nadpłynność spółki jest dużo mniej niebezpieczna niż jej niedostateczna płynność. Również warto zaznaczyć, że w III kw. 2016 r. sytuacja płynności spółki znacznie się poprawiła i wskaźniki płynności w tym okresie oscylowały dużo bliżej optymalnych wartości. 

Podsumowując można stwierdzić, że bez przeprowadzonej analizy finansowej podejmowanie decyzji przez właścicieli przedsiębiorstwa, menadżerów i inwestorów będzie nieracjonalne. Nie znając sytuacji finansowej przedsiębiorstwa i zjawisk w nim zachodzących określanie strategii bądź podjęcie rozsądnej decyzji finansowej jest niemożliwe, ponieważ nie wiemy co trzeba w przedsiębiorstwie zmienić, nie wiemy czy przedsiębiorstwo jest dostatecznie rentowne, nie mam informacji o tym czy przedsiębiorstwo ma problemy z płynnością, czy jest zbyt zadłużone oraz nie wiemy czy przedsiębiorstwo rozwija się i zwiększa swoją wartość. W przypadku inwestorów zainteresowanych inwestycją w daną spółkę, nie powinni oni podejmować decyzji inwestycyjnych nie znając sytuacji finansowej tego przedsiębiorstwa.

Autor: Tomasz Styrcula


Jak wybrać fundusz obligacji korporacyjnych?

Opublikowany przez
Odpowiedz
Poszukując odpowiedniego typu funduszu inwestycyjnego i dokonując porównania wyników funduszy obligacji korporacyjnych z funduszami obligacji skarbowych czy uniwersalnych trudno jednoznacznie uznać, wyniki funduszy obligacji korporacyjnych jako zadowalające. W znacznej części okresów stopy zwrotu wypracowane przez te trzy rodzaje funduszy są do siebie zbliżone. Warto jednak zaznaczyć, że są to wyniki uśrednione, natomiast biorąc pod uwagę wyniki najlepszych i najgorszych funduszy – różnice są znaczące. W ciągu ostatnich 12 miesięcy obligacji korporacyjnych podczas gdy najgorszy 1,31%, natomiast obligacji skarbowych, najgorszy zarobił 2,40%. Z przedstawionych wyników wynika jednoznacznie, że jeżeli właściwie wybierzemy fundusz obligacji korporacyjnych możemy zarobić znacznie więcej niż z funduszu obligacji skarbowych.
 
W jaki sposób wybrać odpowiedni fundusz obligacji korporacyjnych?
Jednym z istotniejszych elementów, na który powinniśmy zwrócić uwagę wybierając fundusz obligacji przedsiębiorstw jest struktura jego portfela. Właściwa dywersyfikacja ma kluczowy wpływ na wyniki funduszu. Dobrze zbudowany portfel powinien składać się przynajmniej ze stu pozycji podzielonych w taki sposób, aby papiery najbezpieczniejszych, największych  emitentów zajmowały więcej miejsca w portfelu (jednak nie więcej niż 2% aktywów na jednego emitenta), aby jednocześnie fundusz miał możliwość inwestowania mniejszych części portfela w bardziej ryzykowne, ale dające szansę na większy zysk papiery wartościowe. Dzięki szerokiemu spektrum inwestycji upadłość w krótkim czasie nawet kilku emitentów będących w portfelu funduszu nie powinna znacząco odbić się na jego wynikach.
 
Należy także zwrócić uwagę na udział aktywów lokowanych przez fundusze w obligacje skarbowe – taka inwestycja zwiększa płynność i bezpieczeństwo portfela, ale w razie pogorszenia koniunktury na rynku obligacji skarbowych może mieć negatywny wpływ na uzyskiwane stopy zwrotu. Teoretycznie inwestycja funduszy w obligacje skarbowe powinna gwarantować większą stabilność, jednak nie zawsze się to sprawdza. Dlaczego? Wahania wyników funduszy inwestujących w obligacje skarbowe wynikają ze zmian cen obligacji na rynku wtórnym. Ponieważ większość obligacji skarbowych oferowanych na rynku hurtowym jest oprocentowane stałym kuponem – zmiana koniunktury ma duży wpływ na ich cenę na rynku wtórnym, np. kiedy wzrasta oprocentowanie obligacji skarbowych nowych emisji, ceny starszych obligacji na rynku spadają aby rentowności obu się zrównały. W przypadku obligacji korporacyjnych zmiany sytuacji gospodarczej, w tym poziomu stóp procentowych na rynku, nie mają tak dużego wpływu, ponieważ w większości przypadków obligacje przedsiębiorstw posiadają zmienny kupon. Dzięki temu samoczynnie adaptują się do sytuacji rynkowej – np.  za zmianą stopy WIBOR6M lub WIBOR3M w zależności od warunków oprocentowania emisji.
 
Innym ważnym czynnikiem jest średnia wysokość kuponu obligacji znajdujących się w portfelu danego funduszu. Każdy fundusz prowadzi własną politykę inwestycyjną – istnieją fundusze inwestujące w bardzo dochodowe papiery oraz takie, które oferują niższy przychód z odsetek. Im wyższe oprocentowanie obligacji, tym wyższych zysków może spodziewać się inwestor, jednak należy pamiętać, że wiąże się zazwyczaj z wyższym poziomem ryzyka kredytowego. Zakładając jednak, że wszyscy emitenci takiego funduszu będą wypłacać odsetki zgodnie z harmonogramem i wykupią swoje papiery w terminie – taki fundusz osiągnie dużo wyższą stopę zwrotu. Ponadto w sytuacji rynkowej, w które stopy procentowe są na niskich poziomach, oprocentowanie obligacji największych i tym samym najbezpieczniejszych spółek wynosi ok. 4 – 5%, biorąc pod uwagę wynagrodzenie dla funduszu (o którym w kolejnym punkcie) może okazać się, że równie dobrym sposobem dla ulokowania kapitału będzie lokata o większej płynności niż jednostki uczestnictwa funduszu.
 
Ostatnim, jednak równie znaczącym elementem, którym należy się kierować wybierając fundusz inwestycyjny są opłaty, w szczególności opłaty za zarządzanie. Zatrudnienie odpowiedniej liczby osób specjalizujących się w rynkach finansowych kosztuje. Istnieją fundusze, które na odsetkach zarabiają mniej, jednak dzięki niższej opłacie pozwalają osiągnąć lepszy wynik końcowy. Średnio roczna opłata za zarządzanie oscyluje wokół 1,5% – 2,0%, jednak istnieją także fundusze zastrzegające sobie prawo do pobrania opłaty w ramach tzw. „success fee”, to znaczy w przypadku gdy zysk w danym okresie jest ponadprzeciętny – fundusz ma prawo do pobrania znacznie wyższej opłaty zmiennej. Należy jednak dokładnie rozważyć poziom opłaty za zarządzenie, jaki jesteśmy w stanie zapłacić m.in. dlatego, aby mieć pewność, że naszymi pieniędzmi zarządzają osoby z najwyższą wiedzą i w pełni kompetentne w zakresie dokonywania inwestycji. Dzięki odpowiednio dobranej kadrze fundusz może dokonywać odpowiedniego wyboru emitentów, którzy oferują wyższy poziom oprocentowania (zazwyczaj mniejsze podmioty oferują papiery oprocentowane na 8-9%), jednocześnie eliminując przy tym zakup papierów emitentów o wysokim ryzyku niewypłacalności.
 
Należy pamiętać, że szansa na wyższy zysk poprzez inwestycje w fundusze obligacji korporacyjnych wiąże się z wyższym ryzykiem. Zalecanym jest traktowanie takiej formy inwestycji jako potencjalny dodatek do portfela inwestycyjnego, niż jego główną składową.

Jak kupić obligacje korporacyjne? cz. 2 Rynek wtórny

Opublikowany przez
Odpowiedz
W tej części artykułu pt. „Jak kupić obligacje korporacyjne” omówimy proces zakupu obligacji korporacyjnych na rynku wtórnym.
 
Poza opisanym poprzednio procesem zakupu obligacji na rynku pierwotnym, drugą możliwością nabycia obligacji przedsiębiorstw jest ich zakup na rynku wtórnym. Po zakończeniu okresu subskrypcji oraz przydziale obligacji inwestorzy mogą zawierać transakcje kupna-sprzedaży między sobą bez udziału emitenta. Jeżeli obligacje zostały wprowadzone do obrotu na rynku Catalyst – transakcji dokonuje się w systemie giełdowym poprzez rachunek maklerski. W przypadku obligacji nienotowanych na rynku można je nabyć bądź sprzedać poprzez zawarcie umowy cywilnoprawnej.
 
Zatwierdzenie transakcji na podstawie umowy cywilnoprawnej następuje po przedstawieniu w biurze maklerskim umowy sprzedaży wraz z potwierdzeniem zakupu. W przypadku jeżeli umowa nie została zawarta w formie aktu notarialnego w biurze maklerskim powinni pojawić się zarówno sprzedawca jak i kupujący, jeżeli umowa została spisana notarialnie – wystarczy obecność kupującego.
 
W przypadku transakcji dokonywanych w systemie giełdowym na rynku Catalyst wystarczy złożyć zlecenie w naszym biurze maklerskim, które zrealizuje broker. Notowania dłużnych instrumentów finansowych odbywają się w następujących godzinach:

Fazy notowań Catalyst

Zlecenia maklerskie mogą być składane w fazach: przed otwarciem, przed zamknięciem oraz w fazie notowań ciągłych, natomiast realizacji podlegają w fazie otwarcia, zamknięcia oraz notowań ciągłych. W fazach otwarcia i zamknięcia następuje określenie kursu otwarcia/zamknięcia oraz realizacja zleceń i zawarcie transakcji spełniających warunki realizacji po cenie otwarcia/zamknięcia. W fazie notowań ciągłych zlecenia są realizowane zgodnie z priorytetem ceny, a następnie z priorytetem czasu przyjęcia do arkusza zleceń.

Transakcje zawarte na Catalyst są ewidencjonowane i rozliczane przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych, który gwarantuje bezpieczeństwo transakcji. Rozliczenie transakcji w  KDPW trwa dwa dni robocze, i w takim czasie po dokonaniu transakcji sprzedaży środki finansowe znajdą się na naszym rachunku.

Ceny obligacji kształtują się w wyniku poziomu popytu i podaży. W głównej mierze cenę transakcji kształtuje wartość nominalna obligacji powiększona o gwarantowane odsetki, jednak występują także wahania w zależności od np. sytuacji gospodarczej czy nastrojów giełdowych. Z reguły wahania cen obligacji na rynku wtórnym nie są tak duże jak w przypadku akcji. Mniejsza jest także płynność – w porównaniu do akcji znacznie mniej obligacji przechodzi z rąk do rąk. Ponadto początkujących inwestorów może zdziwić fakt, że kurs notowań obligacji jaki znajdziemy na stronie głównej rynku Catalyst jest podawany w wartościach procentowych, a nie w złotych jak w przypadku akcji. Także w procentach podaje się wartość, po jakiej chcielibyśmy dokonać zakupu lub sprzedaży obligacji. Wskazany procent odnosi się do wartości nominalnej obligacji, oznacza to, że w przypadku gdy kurs obligacji wynosi 102,50 to jej wartość nieznacznie wzrosła, a w przypadku gdy kurs wynosi np. 78,00 – wartość obligacji zdecydowanie spadła, co wskazuje na prawdopodobne problemy finansowe emitenta i chęć pozbycia się obligacji przez inwestorów. Więcej na temat cen obligacji można przeczytać w osobnym artykule. Transakcje zawierane na Catalyst są ewidencjonowane i rozliczane przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych, który gwarantuje ich bezpieczeństwo. KDPW rozlicza transakcje w terminie dwóch dni roboczych (D+2) co oznacza, że po nabyciu obligacji pojawią się one na naszym rachunku maklerskim po dwóch dniach roboczych, podobnie w przypadku sprzedaży obligacji – środki finansowe znajdą się na naszym rachunku po tym czasie.

Bardzo istotnym aspektem transakcji na rynku wtórnym obligacji są kwestie podatkowe – szerzej opisane w artykule pt. „Opodatkowanie obligacji korporacyjnych na rynku wtórnym Catalyst”. Należy pamiętać, że kupując obligacje w środku lub pod koniec okresu odsetkowego obowiązek podatkowy w tym i każdym kolejnym okresie przechodzi na nabywcę. Oznacza to, że sprzedający nie zapłaci podatku Belki od swojej części odsetek ponieważ zrobi to kupujący. W związku z tą zależnością bardzo często ceny obligacji spadają wraz ze zbliżającym się terminem wypłaty odsetek. Mimo wszystko z punktu widzenia nabywcy najlepszym okresem zakupu obligacji jest termin na początku okresu odsetkowego.

Transakcje na rynku wtórnym są obarczone dodatkowym kosztem:

  • w przypadku obligacji notowanych na Catalyst jest to prowizja maklerska od wartości transakcji. Wysokość prowizji zależy od biura maklerskiego, w którym posiadamy rachunek. Prowizję płaci zarówno sprzedający i kupujący obligacje;
  • w przypadku umów cywilnoprawnych swego rodzaju „prowizję” stanowi podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% wartości transakcji. Obowiązek zapłaty podatku spoczywa solidarnie na kupującym i sprzedającym obligacje, jednak zwyczajowo ponosi go tylko sprzedający.
Innym sposobem inwestowania w obligacje korporacyjne bez konieczności bezpośredniego udziału w procesie zakupu obligacji jest zakup jednostek uczestnictwa funduszu inwestującego w obligacje przedsiębiorstw. Ta forma inwestycji została szerzej opisana w oddzielnych artykułach przedstawiających zalety oraz porady dotyczące wyboru odpowiedniego funduszu inwestycyjnego obligacji korporacyjnych. W krótkich słowach dokonując zakupu jednostki uczestnictwa to fundusz zarządza naszymi aktywami, decyduje które obligacje kupić i tym samym buduje nasz portfel inwestycyjny – inwestor natomiast uczestniczy we wzroście lub spadku wartości tych aktywów.

Jak kupić obligacje korporacyjne? cz.1 Rynek pierwotny

Opublikowany przez
Odpowiedz
Obligacje korporacyjne stają się coraz bardziej popularną alternatywą dla lokat i obligacji skarbowych. Ten sposób inwestowania kapitału jest bardziej ryzykowny, jednak dokonując odpowiedniej analizy emitenta poziom ryzyka kształtuje się na poziomie akceptowalnym nawet dla inwestorów oczekujących bezpiecznych inwestycji, a jednocześnie oferuje wyższe stopy zwrotu – średnie oprocentowanie obligacji przedsiębiorstw wynosi od 7% do 9%. W poniższym artykule odpowiemy na pytanie: jak kupić obligacje korporacyjne na rynku pierwotnym?
 
Jak wspomniano w poprzednim akapicie planując dokonanie zakupu obligacji na początek należy dokonać wyboru odpowiedniego dla nas emitenta. Podmioty oferujące obligacje korporacyjne charakteryzują się różnym rodzajem prowadzonej działalności, historią czy doświadczeniem na rynkach finansowych. W zależności od tych i wielu innych czynników emitent oraz inwestor oceniają poziom ryzyka, a co za tym idzie odpowiednio wysokość oferowanego i zadowalającego oprocentowania obligacji. W dużym uproszczeniu zazwyczaj im wyższy poziom oprocentowania obligacji, tym wyższe przewidywalne ryzyko inwestycji. Właściwa analiza wyników finansowych może pomóc w dokonaniu wyboru papierów oprocentowanych wysoko, a jednocześnie obarczonych potencjalnie niskim ryzykiem niewypłacalności emitenta. Często na rynku występuje zależność, że emitent dokonujący pierwszej emisji dłużnych papierów finansowych określa oprocentowanie wyżej, niż to wynika z kondycji finansowej spółki po to, aby zachęcić inwestorów oraz sprawdzić swój faktyczny potencjał i poddać spółkę praktycznej ocenie rynkowej. Oczywiście nie jest to regułą i nie zawsze warto inwestować w wysoko oprocentowane papiery przy pierwszej emisji danego podmiotu. Jeżeli inwestor nie czuje się pewnie w kwestii analizy finansowej przedsiębiorstw zawsze warto jest zasięgnąć porady specjalistów – Best Capital dokonuje szczegółowej analizy emitenta dzięki której eliminuje sprzedaż papierów spółek generujących nadmierne ryzyko inwestycji.
 
W kwestiach technicznych dokonania zakupu obligacji korporacyjnych w pierwszej kolejności należy rozróżnić możliwości nabycia obligacji na rynku pierwotnym lub we wtórnym obrocie. W dzisiejszym artykule skupimy się na dokonaniu zakupu na rynku pierwotnym. Przypadek rynku wtórnego zostanie omówiony w drugiej części artykułu pt. „Jak kupić obligacje korporacyjne? cz.2 Rynek wtórny”.
 
Zakup na rynku pierwotnym oznacza zakup bezpośrednio od emitenta, w cenie ustalonej w warunkach emisji. Na rynku pierwotnym wyróżniamy dwa rodzaje ofert kierowanych do inwestorów:
  • ofertę publiczną,
  • ofertę prywatną.
Oferta publiczna zgodnie z przepisami Ustawy o ofercie publicznej (zwanej dalej ustawą) to oferta kierowana do co najmniej 150 osób lub do nieograniczonej liczby inwestorów. Informacje o takich emisjach mogą być udostępniane w dowolnej formie i zawierać szczegóły dotyczące papierów wartościowych i warunków ich nabycia stanowiących wystarczającą podstawę do podjęcia decyzji inwestycyjnych. O takich emisjach znajdziemy w środkach masowego przekazu telewizji, prasie czy internecie.
 
Każdy emitent dłużnych instrumentów finansowych ma obowiązek przygotowania propozycji nabycia oraz właściwego dokumentu informacyjnego. W propozycji nabycia inwestorzy znajdą wszelkie warunki dotyczące danej emisji. Ponadto w zależności od rodzajów przeprowadzanej oferty publicznej emitent powinien sporządzić prospekt emisyjny lub memorandum informacyjne – szczegółowe warunki sporządzania obu dokumentów określa ustawa o ofercie publicznej. Dokument informacyjny (DI) i Propozycja nabycia (PN) stanowią podstawowe źródło informacji o emitencie i warunkach emisji, jest to lektura obowiązkowa każdego inwestora planującego zakup papierów wartościowych danego podmiotu. Informacje zawarte w DI opisują w sposób rzetelny, prawdziwy i kompletny wszelkie informacje istotne dla oceny sytuacji gospodarczej, finansowej i majątkowej oraz perspektywy rozwoju emitenta. W treści dokumentu znajdziemy m.in. informacje o emitencie, historii jego działalności, opis rynku na którym działa, poznamy jego strukturę organizacyjną, a także osoby zarządzające i nadzorujące emitenta. Ponadto częścią dokumentu jest jednostkowe lub skonsolidowane sprawozdanie finansowe.
Organizatorami publicznych emisji obligacji korporacyjnych są firmy inwestycyjne (najczęściej biura maklerskie banków, domy maklerskie) lub sam emitent. Oznacza to, że aby dokonać zapisu na obligacje danej spółki należy zgłosić się do emitenta lub odpowiedniej instytucji wspierającej emitenta procesie emisji w celu otrzymania „Formularza zapisu”, w którym należy wskazać swoje dane, ilość obligacji jakimi jesteśmy zainteresowani oraz numery rachunków bankowego i maklerskiego, na którym zostaną zapisane przydzielone mu obligacje podlegające dematerializacji. Wypełniony formularz zapisu należy przekazać bezpośrednio do emitenta, który weryfikuje poprawność dokonania zapisu. Jeżeli nie ma żadnych zastrzeżeń dokonujemy przelewu na wskazany rachunek bankowy emitenta lub biura maklerskiego oferującego obligacje. Wszystkie kolejne kroki związane z kupnem obligacji leżą już po stronie emitenta.
Po upływie terminu zapisów na obligacje emitent podejmuje uchwałę o dojściu do skutku emisji obligacji (o ile został osiągnięty minimalny próg emisji – w przeciwnym razie emisja nie dochodzi do skutku, a środki wpłacone przez inwestorów zostają zwrócone na ich rachunki bankowe). Przydział obligacji poszczególnym inwestorom następuje na podstawie uchwał zarządu . Jeżeli nie wystąpiła redukcja zapisów, tj. o ile zainteresowanie obligacjami nie przekroczyło wielkości emisji – wszystkie obligacje, na które inwestor złożył zapis zostają mu przydzielone. Kolejnym krokiem w przypadku papierów podlegających dematerializacji jest rejestracja obligacji w firmie inwestycyjnej (np. domu maklerskim) w celu prowadzenia ewidencji obligacji do czasu ich rejestracji w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych (KDPW). Po dokonaniu rejestracji w KDPW, jeżeli warunki emisji przewidują wprowadzenie obligacji do obrotu giełdowego na rynek Catalyst, emitent składa wniosek o wprowadzenie obligacji do obrotu i po pozytywnej decyzji ze strony Giełdy wyznaczany jest pierwszy dzień notowań obligacji.
Zdematerializowane obligacje stają się widoczne na rachunku maklerskim inwestora po dokonaniu ich rejestracji w KDPW. Świadczenia z tytułu obligacji są wypłacane poprzez firmę prowadzącą ewidencję obligacji lub od razu za pośrednictwem KDPW – o ile emitent zdąży je zarejestrować w depozycie przed końcem pierwszego okresu odsetkowego. Odsetki będą trafiały na rachunek bankowy wskazany przez inwestora w formularzu zapisu, a po dokonaniu rejestracji w KDPW na rachunek powiązany z rachunkiem maklerskim inwestora.
 
Oferta prywatna zgodnie z ustawą może być skierowana najwyżej do 149 imiennie wskazanych inwestorów. Informacja o ofercie nie może trafić do adresatów nieoznaczonych, dlatego nigdy nie znajdziemy informacji o takich ofertach w mediach czy internecie. Z tego powodu, z perspektywy indywidualnych inwestorów udział w ofercie prywatnej wymaga większego zainteresowania rynkiem obligacji. Najprostszym sposobem otrzymywania aktualnych ofert emisji obligacji korporacyjnych na rynku jest zapisanie się do bazy inwestorów Best Capital (formularz po prawej stronie). Z kolei ze strony emitenta przeprowadzenie prywatnej oferty obligacji jest zdecydowanie tańsze, dlatego wiele mniejszych i średnich przedsiębiorstw decyduje się właśnie na taki tryb pozyskania kapitału i to właśnie wśród ofert prywatnych inwestorzy mają największą szansę trafić na bardziej zyskowne obligacje.  
 
W przypadku oferty prywatnej emitent również przygotowuje Propozycję Nabycia zawierającą warunki emisji opracowane zgodnie z ustawą o obligacjach, a następnie kieruje ponumerowane propozycje nabycia do wybranych inwestorów. Oferty prywatne podobnie jak publiczne są organizowane przez samych emitentów, firmy inwestycyjne, a dodatkowo mogą być przeprowadzane przez inne podmioty świadczące usługi związane z obrotem gospodarczym, np. autoryzowanych doradców takich jak Best Capital. W przypadku tego rodzaju emisji złożenie „Formularza zapisu” jest możliwe dopiero po otrzymaniu od emitenta imiennej „Propozycji nabycia”. Emisje prywatne, ze względu na ograniczenie ilości inwestorów którym mogą być zaproponowane, często są kierowane do instytucji finansowych dysponujących większą ilością funduszy. Zainteresowani inwestorzy z naszej bazy otrzymują zaproszenie do uczestnictwa w emisji w postaci imiennej „Propozycji nabycia” obligacji. Kolejne kroki procesu inwestycyjnego są takie same jak w przypadku emisji publicznej – zainteresowany inwestor wypełnia „Formularz zapisu”, wpłaca środki na rachunek emitenta i oczekuje na przydział i rejestrację obligacji w firmie inwestycyjnej lub KDPW.

Jaki jest pierwszy krok, aby otrzymać informacje o obligacjach?

Opublikowany przez
Odpowiedz
Emisje obligacji korporacyjnych organizowane są w trybie oferty publicznej lub w trybie oferty prywatnej. Niezależnie od rodzaju oferty Best Capital może, za zgodną Inwestorów, udostępnić dane kontaktowe Inwestorów oferującym nowe emisje obligacji korporacyjnych. Szczegóły dotyczące ofert prywatnych emitent lub oferujący (np. dom maklerski) mogą przekazać maksymalnie do 149 oznaczonych osób fizycznych lub prawnych, dlatego rejestracja w serwisie Best Capital i podanie prawdziwych danych osobowych jest tak ważna. Natomiast informacje o ofertach publicznych mogą być udostępniane nieoznaczonemu odbiorcy, dlatego wzmiankę o nich można znaleźć w prasie, telewizji czy internecie.
 
Po wyborze emitenta i zapoznaniu się z Dokumentem Ofertowym lub Propozycją Nabycia obligacji, czyli dokumentami w których inwestor znajdzie wszystkie warunki emisji, niezbędne jest wypełnienie formularza zapisu, aby dokonać zakupu obligacji korporacyjnych. W formularzu zapisu inwestor określa przede wszystkim wysokość swojej inwestycji i liczbę subskrybowanych obligacji, a następnie przesyła dokument do emitenta lub oferującego albo składa go osobiście. Należy pamiętać, że aby dokonać inwestycji w zdematerializowane (nie posiadające formy dokumentu) obligacje korporacyjne konieczne będzie podanie w formularzu numeru własnego rachunku maklerskiego, na którym zostaną zapisane nabyte obligacje. Więcej informacji na temat procedury zakupu obligacji korporacyjnych na rynku pierwotnym można przeczytać w oddzielnym artykule.

Kto może kupić obligacje korporacyjne?

Opublikowany przez
Odpowiedz
Zakupu obligacji korporacyjnych na rynku pierwotnym i wtórnym może dokonać każda pełnoletnia osoba fizyczna, a także spółki prawa handlowego (osobowe i kapitałowe), jak również fundacje.
 
W celu dokonania zakupu należy zapoznać się z parametrami emisji zawartymi w Propozycji nabycia obligacji. Jeżeli emisja jest przeprowadzana w trybie oferty publicznej Propozycję nabycia lub szczegóły dotyczące emisji można znaleźć w prasie, internecie (najczęściej na stronie emitenta lub innych serwisach specjalistycznych) czy telewizji. Jeżeli emisja jest przeprowadzana w trybie oferty prywatnej – o Propozycję nabycia należy zwrócić się do emitenta lub firmy doradczej skupiającej inwestorów i wspierającej emitenta w przeprowadzeniu emisji. Tryb oferty prywatnej zgodnie z polskim prawem pozwala na skierowanie Propozycji nabycia maksymalnie do 149 imiennie wskazanych osób fizycznych lub prawnych – dlatego inwestorom indywidualnym trudniej jest otrzymać propozycję nabycia takich obligacji. Tryb oferty prywatnej wiąże się z dużo mniejszymi wymaganiami i kosztami przeprowadzenia emisji. Best Capital wspiera emitentów w przeprowadzaniu ofert prywatnych i publicznych, w celu otrzymania interesujących ofert nowych emisji obligacji należy zapisać się do bazy inwestorów w serwisie.
 
Po zapoznaniu się z Propozycją nabycia danej emisji należy wypełnić formularz zapisu i przesłać go do emitenta. W formularzu należy wskazać ilość obligacji, które inwestor jest gotowy objąć oraz wartość kapitału jaką zainwestuje. Należy także podać numer rachunku maklerskiego, na którym zostaną zapisane przydzielone inwestorowi obligacje. Po uprzednim potwierdzeniu poprawności formularza zapisu przez emitenta, inwestor może dokonać wpłaty środków na konto emitenta. Po dokonaniu wpłaty obligacje zostaną mu przydzielone oraz zapisane na jego rachunku maklerskim.

Czy muszę posiadać rachunek maklerski, żeby kupić obligacje korporacyjne?

Opublikowany przez
Odpowiedz
Rachunek maklerski jest niezbędnym narzędziem do inwestowania w obligacje korporacyjne, które będą przedmiotem wprowadzenia do obrotu giełdowego na Catalyst oraz obligacji korporacyjnych nie mających formy dokumentu (zdematerializowanych).
 
W przypadku zakupu obligacji korporacyjnych na rynku pierwotnym obligacje stają się widoczne na rachunku maklerskim po ich zarejestrowaniu przez emitenta w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych. Za pośrednictwem KDPW wypłacane są także wszystkie świadczenia z tytułu obligacji.
 
W przypadku transakcji dokonywanych na rynku wtórnym – jeżeli obligacje są notowane na Catalyst, transakcji dokonuje się w systemie giełdowym za pośrednictwem rachunku maklerskiego. Jeżeli obligacje nie są notowane na rynku publicznym, ale mają postać zdematerializowaną można je nabyć poprzez zawarcie umowy cywilnoprawnej w biurze maklerskim. W takim wypadku w biurze powinni stawić się kupujący i sprzedający, a sprzedający powinien okazać umowę sprzedaży oraz potwierdzenie dokonania zakupu obligacji.  
 
W przypadku gdy obligacje mają postać materialną można je kupić lub sprzedać bez konieczności posiadania rachunku maklerskiego – dokument obligacji zostaje przekazany w ręce nabywcy po podpisaniu umowy cywilnoprawnej. Obrót obligacjami materialnymi na dużą skalę jest nieosiągalny ze względu na konieczność każdorazowego przekazywania dokumentu obligacji. Obligacje w postaci materialnej są dziś bardzo rzadko spotykane, zostały wyparte przez papiery zdematerializowane, którymi łatwiej obracać na rynkach finansowych i ewidencjonować na rachunkach.

Co to jest rynek pierwotny obligacji korporacyjnych?

Opublikowany przez
Odpowiedz
Obligacje korporacyjne to coraz popularniejsza forma lokowania oszczędności.  Poprzez swoją formę, proste i jasne reguły inwestycyjne, niskie ryzyko oraz znaczny zysk są niezwykle konkurencyjne wobec innych form inwestowania.

Zakup obligacji korporacyjnych zasadniczo odbywa się na dwóch płaszczyznach. Rynku pierwotnym i rynku wtórnym. Rynek wtórny to transakcje kupna – sprzedaży zawierane pomiędzy inwestorami, a bez udziału emitenta. Cena, po jakiej sprzedawane/kupowane są obligacje kształtowana jest przez relację podaż – popyt. Od 2009 roku funkcjonuje parkiet Catalyst prowadzony przy GPW. Jest to platforma ułatwiająca handel pomiędzy obligatariuszami, znacznie poprawiając płynność obligacji.

Rynek pierwotny to transakcje zawierane pomiędzy emitentem a inwestorem, często za pomocą instytucji pośredniczących. Najważniejszą cechą transakcji zawieranych na rynku pierwotnym jest to, że nie występują przy nich prowizje i rozliczenia transakcyjne. Inwestor płaci tylko cenę emisyjną, która przeważnie równa jest wartości nominalnej obligacji.

Inwestycja na rynku pierwotnym może przebiegać dwutorowo. Poprzez ofertę publiczną i prywatną. W ofercie publiczna informacje o emisją są kierowane do szerokiego grona odbiorców – 150 i więcej. Wszelkie informacje podawane są do publicznej informacji, a sama emisja często jest reklamowana w prasie, telewizji czy internecie. Podczas oferty publicznej inwestor czerpie informacje z dokumentów informacyjnych zatwierdzonych przez Komisje Nadzoru Finansowego – memorandum lub prospektu, udostępnionych przez emitenta.

Oferta prywatna kierowana jest do maksymalnie 149 oznaczonych imiennie adresatów, w związku z tym informacje o niej nie są dostępne w mediach. Inwestor otrzymuje propozycje nabycia (PN). Propozycja nabycia to dokument zawierający wszelkie niezbędne informacje o emitencie i rynku na jakim operuje, ryzykach, które mu towarzyszą oraz warunkach emisji. Dopiero po otrzymaniu propozycji nabycia i przeanalizowaniu spółki inwestor może dokonać zapisu na obligacje. Więcej szczegółowych informacji na temat technicznych i formalnych aspektów procesu inwestycyjnego na rynku pierwotnym znajdą Państwo w naszym artykule pt. „Jak inwestować w obligacje korporacyjne – aspekty formalne i techniczne”

Jak inwestować w obligacje korporacyjne – aspekty formalne i techniczne

Opublikowany przez
Odpowiedz

Niniejszy artykuł skierowany jest do inwestorów, którzy jeszcze nie inwestowali na rynku pierwotnym obligacji korporacyjnych, ale chcą poznać formalne i techniczne aspekty inwestowania na tym rynku.

Emitenci mają wiele technicznych i prawnych możliwości w zakresie sposobu przeprowadzania emisji obligacji korporacyjnych. W niniejszym artykule odwołujemy się do praktyk najczęściej występujących na rynku.

Harmonogram emisji

Harmonogram emisji to inaczej okres czasu w jakim emitent przeprowadza działania związane ze sprzedażą obligacji na rynku pierwotnym. Na harmonogram emisji mogą się składać subskrypcja, data podjęcia uchwały o wysokości kuponu oraz data przydziału obligacji.

Subskrypcja

Emitent przeprowadzający emisję obligacji korporacyjnych na rynku pierwotnym przyjmuje zapisy w określonym terminie. Jest to z reguły kilkutygodniowy okres nazywany subskrypcją . W tym okresie czasu inwestorzy wysyłają do emitenta formularze zapisu oraz mogą dokonywać przelewów tytułem nabycia obligacji. 

Redukcja obligacji

Podczas trwania subskrypcji do emitenta na bieżąco wpływają formularze zapisu oraz środki tytułem nabycia obligacji. Może dojść do sytuacji, w której wartość zapisów przekroczy kwotę, którą emitent chciał pozyskać. W takiej sytuacji emitent dokonuje redukcji. Nadwyżka środków pozyskanych od inwestorów jest zwracana na rachunek bankowy inwestora. Termin w jakim zwracane są środki jest określony w dokumentacji ofertowej. Nie powinien być jednak dłuższy od kilku dni roboczych. Emitent może zastosować następujące warianty dokonywania redukcji:

• redukcja proporcjonalna – jeśli emitent pozyska 20% kapitału więcej niż pierwotnie planował, to każdy z inwestorów dostanie przydział obligacji niższy o 20% od kwoty zapisu,

• redukcja uznaniowa – ma miejsce jeżeli emitent przeprowadza redukcję w sposób, który nie jest bezpośrednio opisany w dokumencie ofertowym. Podczas emisji prywatnej zarząd emitenta ma prawo do dokonywania przydziału obligacji według własnego uznania. W praktyce najbardziej popularnym kluczem do podjęcia decyzji o redukcji może być kolejność dokonanych zapisów i wpłat. Czyli przydział w pełnej wysokości dostają inwestorzy, którzy w pierwszej kolejności wysłali formularze i dokonali wpłat. W takim wypadku zapisy dokonane po przekroczeniu pierwotnej wartości emisji mogą zostać zredukowane w pełnej wysokości.

Przydział obligacji

Przydział obligacji następuje bezpośrednio po zakończeniu subskrypcji na obligacje. Zarząd emitenta podejmuje uchwałę o dojściu emisji do skutku oraz o wartości przydzielonych obligacji. Dzień przydziału jest również pierwszym dniem, od którego naliczane są odsetki od obligacji. Emitent powinien wysłać każdemu inwestorowi oryginał uchwały o przydziale wraz z podpisanym egzemplarzem formularza zapisu. Dokumenty te potwierdzają nabycie obligacji przez inwestora.

Zakup obligacji korporacyjnych na rynku pierwotnym – rachunek bankowy oraz rachunek maklerski

Od strony technicznej dokonanie inwestycji w obligacje korporacyjne jest proste. Podstawowe wymogi to posiadanie rachunku bankowego oraz rachunku maklerskiego.

Rachunek bankowy:
• do momentu kiedy obligacje nie są notowane na rynku Catalyst odsetki są wypłacane bezpośrednio na rachunek bankowy inwestora,
• na rachunek bankowy inwestora emitent zwraca środki w przypadku niedojścia emisji do skutku,
• na rachunek bankowy emitent zwraca pieniądze w przypadku wystąpienia redukcji zapisów.

Rachunek maklerski:
• na rachunku maklerskim deponowane są obligacje korporacyjne,
• emitent za pośrednictwem biura maklerskiego i KDWP wypłaca inwestorom odsetki,
• poprzez rachunek maklerski rozliczany jest wykup obligacji.

Wybierając rachunek maklerski dedykowany inwestycjom w obligacje korporacyjne warto zwrócić uwagę na koszty związane z jego prowadzeniem. Na rynku dostępne są oferty rachunków maklerskich, które nie są obciążone opłatą roczną za prowadzenie rachunku. Drugim kosztem, którym może wystąpić to prowizja maklerska. Płacona jest tylko w momencie kupna lub sprzedaży obligacji na wtórnym rynku Catalyst. Najatrakcyjniejsze oferty to prowizja w wysokości 0,2% od wartości transakcji.

Zakup obligacji korporacyjnych na rynku pierwotnym – proces formalny

Emitent, który przeprowadza emisje obligacji z mocy prawa jest zobowiązany do przygotowania odpowiedniego dokumentu ofertowego (memorandum ofertowe, propozycja nabycia, prospekt emisyjny).

1. Zamówienie dokumentu ofertowego

Żeby otrzymywać informacje o aktualnych emisjach obligacji korporacyjnych wystarczy wypełnić formularz zgłoszeniowy znajdujący się po prawej stronie. Na bieżąco informujemy o nowych możliwościach inwestycyjnych w obligacje korporacyjne.

Żeby dokonać inwestycji w obligacje korporacyjne na rynku pierwotnym należy zamówić dokument ofertowy emitenta. Z dokumentem ofertowym należy się zapoznać przed podjęciem decyzji inwestycyjnej. Zawiera on wszystkie istotne informacje dotyczące emisji (oprocentowanie, zapadalność, zabezpieczenie obligacji). Podane są również informacje dotyczące czynników ryzyka oraz wartość zadłużenia na dzień sporządzenia dokumentu.

2. Wypełnienie formularza zapisu i wysłanie do emitenta

Jednym z załączników do dokumentu ofertowego jest tzw. formularz zapisu. W przypadku podjęcia decyzji o zainwestowaniu w obligacje korporacyjne dokument ten należy wydrukować we wskazanej ilości (zwyczajowo dwa lub trzy egzemplarze), podpisać i odesłać do emitenta. Prawidłowe wypełnienie tego dokumentu jest bardzo ważne, ponieważ są tam informacje potrzebne do dokonania zaksięgowania obligacji na rachunku maklerskim inwestora oraz do wypłaty odsetek.

3. Przelew środków na rachunek emitenta

Po wysłaniu formularza zapisu do emitenta ostatnim krokiem jest wykonanie przelewu na wskazany przez niego rachunek bankowy. Warto tutaj wspomnieć, że jedynym dopuszczalnym właścicielem rachunku bankowego może być emitent lub wskazane biuro maklerskie pełniące rolę oferującego. Na tym kończą się działania inwestora.
Kolejne działania są po stronie emitenta (odesłanie podpisanego formularza zapisu oraz uchwały o przydziale obligacji). W dalszym etapie emitent wysyła wnioski o rejestrację obligacji w KDPW S.A. oraz o wprowadzenie do obrotu na Catalyst. Po uzyskaniu decyzji pozytywnej w sprawie wprowadzenia obligacji do obrotu obligacje będą widoczne w formie zapisu księgowego na rachunku maklerskim.

Podstawowe różnice między ofertą prywatną a ofertą publiczną obligacji korporacyjnych

Opublikowany przez
Odpowiedz
Inwestycja w obligacje korporacyjne to atrakcyjna forma lokowania kapitału. Obligacje przedsiębiorstw są coraz bardzie popularne wśród inwestorów indywidualnych. Jednak jest to ciągle niszowa forma inwestowania. Jedną z przyczyn tego stanu jest krótka, bo licząca zaledwie cztery lata historia rynku Catalyst. Drugą przyczyną jest sposób przeprowadzania sprzedaży obligacji podczas ofert prywatnych i publicznych. Wniniejszym artykule przedstawimy informacje o  publicznej i prywatnej ofercie obligacji oraz co zrobić, żeby zainwestować w obligacje na rynku pierwotnym.

Najkorzystniejszy sposób nabycia obligacji to zakup obligacji na rynku pierwotnym. Oznacza to zakup obligacji bezpośrednio od emitenta. Na rynku Catalyst większość dostępnych serii obligacji jest sprzedawana w ofertach prywatnych.

Na początku należy zwrócić uwagę, że nazwa „oferta prywatna” jest określeniem potocznym. Ustawa o ofercie publicznej nie definiuje takiego pojęcia. Ustawa ściśle określa, co to jest oferta publiczna. Od strony prawnej ofertą prywatną można nazwać ofertę, która nie spełnia założeń oferty publicznej. Oferta prywatna jest skierowana maksymalnie do 149 oznaczonych adresatów. Emitent nie może publicznie promować swojej emisji, ani podawać parametrów oferty. Skutkiem tego jest to, że większość inwestorów o ofercie prywatnej i jej warunkach dowiaduje się po zakończeniu emisji. Mimo ograniczeń związanych z docieraniem do inwestorów emitenci preferują taką formę sprzedaży papierów wartościowych. Przeprowadzenie procedury jest szybkie, łatwe oraz znacznie tańsze w porównaniu do oferty publicznej.

Dla inwestorów, którzy chcą mieć dostęp do ofert prywatnych rozwiązaniem może być korzystanie z usług Best Capital, na bieżąco możemy informować wybraną grupę inwestorów o nowych atrakcyjnych ofertach prywatnych. Formularz kontaktowy znajduje się pod linkiem:

Drugą możliwością zainwestowania w obligacje jest zakup obligacji sprzedawanych w ofercie publicznej. Podstawowa różnica w stosunku do oferty prywatnej to brak obostrzeń w zakresie promowania oferty. Po uzyskaniu zgody Komisji Nadzoru Finansowego emitent może prezentować w mediach szczegóły dotyczące swojej oferty. Dzięki temu emitent może dotrzeć do szerokiego grona inwestorów i ma szansę pozyskać wyższe kwoty kapitału. Te cechy sprawiają, że emisje publiczne przeprowadzają głównie duże firmy. Szeroka dostępność do informacji o ofercie publicznej budzi również duże zainteresowanie wśród inwestorów, co skutkuje to redukcjami. Wszyscy inwestorzy, którzy dokonali zapisów na obligacje mają proporcjonalnie redukowane przydziały. Przykładem takich emisji publicznych jest PCC Rokita S.A., która przeprowadzała emisje publiczne z pulą dostępną dla inwestorów indywidualnych. Redukcje sięgały od 70 do 90%. Innym utrudnieniem dla inwestorów indywidualnych podczas dużych emisji publicznych jest konkurencja z inwestorami instytucjonalnymi. Inwestorzy tacy jak OFE i TFI są w stanie objąć większą część emisji. Mimo tego warto interesować się publicznymi ofertami obligacjami dużych firm, ponieważ są emitenci niskiego ryzyka, a ich obligacje jest łatwo sprzedać na rynku wtórnym.

Rynek obligacji w Polsce jest dopiero w początkowej fazie rozwoju. Należy się spodziewać, że wielkość i dostępność oferowanych emisji dla inwestorów indywidualnych będzie systematycznie rosła. W przyszłości obligacje korporacyjne mogą stać się jedną z ważniejszych metod lokowania kapitału. Obligacje korporacyjne są papierami wartościowymi o średnim ryzyku. Doskonale uzupełniają ofertę inwestycyjną dla polskich inwestorów.