Archiwum autora: Tomasz Styrcula

Czym jest leasing?

Opublikowany przez

Leasing jest umową cywilnoprawną, na podstawie której jedna ze stron umowy przekazuje drugiej stronie prawo do korzystania z określonej rzeczy na uzgodniony w umowie leasingu czas, w zamian za ustalone ratalne opłaty zwane ratami leasingowymi. Finansowanie przedsiębiorstwa za pomocą leasingu jest więc ciekawą alternatywą wobec kredytu. 

Instytucja leasingu regulowana jest przepisami Kodeksu Cywilnego. Znajdują się tam konkretnie wskazane przesłanki, których spełnienie skutkuje ważnością zawartej umowy leasingowej. 

Na co dzień przedsiębiorcy maja styczność z dwoma podstawowymi rodzajami leasingu: operacyjnym i finansowym. Ich rozróżnienie odbywa się na płaszczyźnie prawa podatkowego oraz ustawy o rachunkowości.

Leasing operacyjny

Leasing operacyjny zakłada przekazanie rzeczy użytkownikowi, w zamian za raty leasingowe. Inaczej mówiąc przedmiot leasingu zalicza się do składników majątkowych leasingodawcy, na nim też spoczywa obowiązek dokonywania podpisów amortyzacyjnych. Natomiast kosztem uzyskania przychodu leasingobiorcy są raty leasingowe, do których naliczany jest podatek VAT oraz opłata wstępna. Po zakończeniu okresu trwania umowy leasingobiorca ma prawo do wykupu użytkowanego przedmiotu.

Leasing finansowy

Leasing finansowy charakteryzuje się tym, iż przedmiot leasingu zostanie zaliczony do składników majątkowych leasingobiorcy. Mamy tu sytuacje odwrotną do leasingu operacyjnego, ponieważ to na leasingobiorcy będzie spoczywać obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Leasingobiorca do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć część odsetkową raty leasingowej, a podatek VAT musi uiścić w całości z góry przy pierwszej racie tuż po odbiorze przedmiotu.  Warto wspomnieć, że leasingobiorca staje się automatycznie właścicielem przedmiotu z chwilą uiszczenia ostatniej raty.

Podsumowanie

Decydującym czynnikiem przy wyborze formy leasingu z pewnością są koszty. Rolę dominująca na rynku pełni leasing operacyjny, który daje korzyści podatkowe w krótkim okresie czasu oraz pozwala na rozłożenie płatności podatku VAT. W niektórych przypadkach warto jednak zastanowić się nad leasingiem finansowym. Za przykład mogą posłużyć podmioty z branży medycznej, które nie są płatnikiem podatku VAT lub podmioty inwestujące w środki trwałej o dużej wartości, z uwagi na możliwość skorzystania z przyśpieszonej amortyzacji oraz większej elastyczności trwania umowy. 

Kredyt a leasing

Opublikowany przez
Rynek finansowy oferuje szereg form i instrumentów umożliwiających sfinansowanie różnych inwestycji.  Odpowiedni dobór często przesądza o sukcesie lub porażce przedsięwzięcia, dlatego warto zastanowić się, które z nich najbardziej odpowiadają potrzebom przedsiębiorstwa.  

Leasingu i kredytu nie można rozpatrywać, jako całkowicie zamiennych produktów finansowych, ponieważ każdy z nich ma do spełnienia odmienną funkcję. Czym zatem należy się kierować przy wyborze? 

Leasing
Leasing powinni wybrać przedsiębiorcy noszący się z zamiarem pozyskania dobra, które z racji swoich predyspozycji przeznaczone jest do eksploatacji. Za sztandarowy przykład może posłużyć samochód, którego zakup w wielu firmach realizowany jest w ramach leasingu.

Najważniejszą cechą leasingu jest fakt, iż zakupiony przedmiot jest własnością firmy leasingowej, a jest jedynie przekazany leasingobiorcy do użytkowania. Gdy przedmiot zostanie skradziony lub zniszczony, ubezpieczenie przeznaczane jest na pokrycie zapłaty rat wraz z wykupem. Za ewentualny niedobór trzeba dopłacić. Niestety przedmiot „nie należy” do leasingobiorcy, więc ubezpieczenie w całości trafia do leasingodawcy.

Do zalet leasingu możemy zaliczyć uproszczoną procedurą przyznawania środków finansowych. Większa zdolność kredytowa oraz mała liczba dokumentów potrzebnych do sfinalizowania formalności coraz częściej skłania przedsiębiorców do sięgnięcia po tą formą finansowania. Ponadto średni czas leasingu to od 12 do 60 miesięcy, a wymagany wkład własny zależności od przedmiotu i firmy leasingowej  stanowi od 0 do 45%.

Kredyt
Przede wszystkim należy zauważyć, że aby porównanie miało sens należy skupić się na kredycie inwestycyjnym skierowanym do przedsiębiorców. W odróżnieniu od leasingu przedmiot zakupiona za pozyskane z kredytu środki stają się własnością kredytobiorcy. Gdy przedmiot zostanie skradziony lub zniszczony, ubezpieczenie pokrywa pozostałą do spłaty część kapitału, a ewentualna nadwyżka zwracana jest klientowi. Jest to, więc korzystniejsza sytuacja niż w przypadki leasingu. 

Banki, a wiec głowni kredytodawcy wymagają jednak wielu dokumentów, miedzy innymi z ZUS, Urzędu Skarbowego czy bilansu, starając się jak najdokładniej zbadać i ocenić zdolność kredytową wnioskodawcy. 

Dłuższy okres kredytowania (od 1 do 120 miesięcy) niż w przypadku leasingu często przekłada się na niższą ratę kredytu. W tym miejscu należy dodać, że na parametry oferty wpływa również wysokość wkładu własnego, im jest on wyższy tym lepsze warunki może wynegocjować.

Zarówno kredyt jak i leasing mają swoje zalety i wady. Przewaga kredytu polega na jego rozpoznawalności. O ile kredyt towarzyszy ludzkości od początku bankowości, o tyle leasing jest w Polsce dostępny zaledwie od 20 lat. Często skomplikowane zasady leasingu sprawiają, że wielu potencjalnie zainteresowanych przedsiębiorców po prostu rezygnuje z powodu trudności w ich zrozumieniu. 

Kredyt inwestycyjny czy kredyt obrotowy?

Opublikowany przez

Funkcjonowanie i rozwój firmy wymaga ciągłego dopływu kapitału. Jednym z najpopularniejszych sposobów finansowania się przedsiębiorstw jest kredyt bankowy. Warto zatem poznać dwa, podstawowe jego rodzaje.

Kredyt inwestycyjny to skomplikowany instrument finansowy. Z definicji jest to narzędzie służące do realizacji przez kredytobiorcę przedsięwzięć, których celem jest odtworzenie, modernizacja lub powiększenie wartości majątku trwałego. Z biegiem czasu katalog czynności finansowanych przez kredyt inwestycyjny został poszerzony, o zakup wartości niematerialnych i prawnych, nabycie udziałów lub akcji w innych przedsiębiorstwach lub kupno innych papierów wartościowych.

Warunkiem uzyskania kredytu inwestycyjnego jest pozytywny wynik prowadzonej przez bank analizy ekonomiczno-finansowej kredytowanego przedsięwzięcia. Dodatkowym, często wymaganym przez banki zabezpieczeniem jest wkład własny przedsiębiorstwa w realizowany projekt, co redukuje w pewnym stopniu ryzyko kredytowe banku.

Kwota kredytu może zostać przekazana kredytobiorcy w całości lub przybierać postać linii kredytowej. W drugim przypadki – linii kredytowej – kapitał wypłacany jest w transzach, których realizacja uzależniona jest od spełnienia warunkowych zobowiązań kredytobiorcy zawartych w umowie kredytowej.  Czas kredytowania może wynosić od roku do nawet 20 lat, w zależności od realizowanej inwestycji.

Spłata kredytu inwestycyjnego zazwyczaj przebiega w trzech wariantach, poprzez:

  • Równe raty kapitałowe. Oznacza to spłatę poprzez malejące raty sumaryczne, ponieważ kolejne odsetki naliczane są od coraz niższego kapitału.
  • Równe raty sumaryczne. Co oznacza tyle, że każda rata przez cały okres kredytowania przybiera taką samą wartość.
  • Jednorazową spłatę w dniu zapadalności kredytu.
  • Nieregularny schemat spłaty, ustalany indywidualnie dla danego klienta.

Drugim sposobem na kredytowanie firmy jest kredyt obrotowy, przeznaczony do finansowania bieżących zobowiązań i potrzeb przedsiębiorstwa. Kredyt obrotowy zapewnia płynność finansową minimalizując wystąpienie zjawiska zatorów płatniczych.

Dla banków są to kredyty o podwyższonym ryzyku, dlatego banki udzielają ich znanym sobie klientom, często przy odpowiednim zabezpieczeniu. Okres kredytowania zazwyczaj wynosi poniżej 12 miesięcy, przez co kredyt obrotowy kwalifikowany jest, jako zobowiązanie krótkoterminowe.

Kredyt obrotowy może być uruchomiony pod postacią kredytu na rachunku bieżącym firmy lub rachunku kredytowym. Odsetki od kredytu naliczane są tylko w przypadku wykorzystania środków kredytowych. Zazwyczaj kredyt obrotowy nie posiada terminów spłat, a kredytodawca wymaga jedynie spłaty kredytu do czasu jego zapadalności.  Często zobowiązania wynikające z kredytu oborowego regulowane są z bieżących wpływów na rachunek kredytobiorcy.

Na koniec warto podkreślić, że procedura i formalności związane z uzyskaniem kredytu inwestycyjnego lub obrotowego często są dość uciążliwe i czasochłonne. Warto więc rozważyć zlecenie tej czynności profesjonalistom.

Małe i średnie przedsiębiorstwa przyszłością NewConnect

Opublikowany przez

Małe i średnie przedsiębiorstwa są kluczowym elementem gospodarek krajów szybko rozwijających się. Według danych udostępnianych przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczość, małe i średnie przedsiębiorstwa odpowiadają za blisko 3/4 polskiego PKB, generując co drugą złotówkę w gospodarce. Oficjalne dane Głównego Urzędu Statystycznego wskazują, że w 2012 r. w Polsce funkcjonowało przeszło 1,79 mln aktywnych przedsiębiorców, z czego 99,8% stanowiły właśnie małe i średnie przedsiębiorstwa.

Część z tych podmiotów w niedalekiej przyszłości zapewne zwróci się po finansowanie w stronę rynku kapitałowego. Optymalnym miejscem dla małych i średnich przedsiębiorstw jest rynek NewConnect. Jest on wiodącym rynkiem alternatywnym w Europie. Zajmując drugie miejsce w Europie pod względem ilości notowanych podmiotów, z liczbą 431 spółek ustępując tylko londyńskiemu AIM, oraz szóste pod względem kapitalizacji o łącznej wartości 2 029 mln euro. Niższa pozycja NewConnect pod względem kapitalizacji jest ściśle powiązana z charakterem polskiej gospodarki opartej na mikro przedsiębiorcach w skali Europy.

Struktura organizacyjna Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie stawia rynek NewConnect niejako w roli inkubatora spółek publicznych, często pozwalając młodym firmom czy wręcz start-up’om na pozyskanie finansowania udziałowego na dalszy rozwój. Co w przyszłości ma zaowocować ich przenosinami na parkiet główny. 

Przed sektorem małych i średnich przedsiębiorstw otwiera się szansa na znaczne obniżenie kosztów związanych z debiutem na NewConect, ponieważ wsparcie w pierwszych krokach ku upublicznieniu przedsiębiorstwa oferuje Unia Europejska. W ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020 PARP będzie wdrażać system finansowania innowacyjnej działalności małych i średnich przedsiębiorstw z wykorzystaniem dostępu do rynku kapitałowego. Poddziałanie 4STOCK opierać się będzie na zapewnieniu przedsiębiorcom wparcia w zakresie przygotowania przez uprawnione podmioty, między innymi autoryzowanych doradców, niezbędnej dokumentacji do pozyskania zewnętrznego finansowania o charakterze dłużnym i udziałowym.  W ramach tego poddziałania mali lub średni przedsiębiorcy z siedzibą na terytorium Polski będą mogli otrzymać dofinansowanie wynoszące do 50% poniesionych kosztów usługi przygotowania dokumentacji na potrzeby wejścia na jeden z rynków GPW. Kierownictwo Giełdy Papierów Wartościowych ściśle współpracuje z PARP przy współtworzeniu zasad programu. Planowany termin ogłoszenia przez PARP konkursu o dofinansowanie to 9 grudnia 2015 roku, przy czym nabór wniosków rozpocznie się 12 stycznia 2016 roku i zakończy 31 marca 2016 roku.

Rynek NewConnect dzięki nowej perspektywie finansowej Unii Europejskiej ma szanse pozyskać wielu ciekawych i perspektywicznych emitentów z sektora małych i średnich przedsiębiorstw, którzy mogą znacząco podnieść zarówno jakość jak i wartość samego rynku.

Autor: Tomasz Styrcula


Korzyści płynące z emisji akcji i obecności na giełdzie

Opublikowany przez

W ostatnich latach rynek kapitałowy stał się popularną formą pozyskiwania kapitału wśród polskich przedsiębiorców. W latach 2003-2014 na giełdzie zadebiutowało 798 spółek krajowych, z czego 288 na głównym rynku, a 510 na alternatywnym rynku NewConnect. Pomimo relatywnie krótkiej historii polskiego rynku kapitałowego tak znaczna liczba notowanych podmiotów stawia go w roli lidera Europy środków-wschodniej.

Debiut na giełdzie niesie ze sobą wiele korzyści dla spółki, stanowiąc nierzadko kamień milowy w jej rozwoju. Główny czynnik popychający przedsiębiorców do rozpoczęcia przygody z rynkiem kapitałowym, to wręcz nieograniczony dostęp do kapitału. Tylko od emitenta zależy, czy zdoła przekonać inwestorów do swojego biznesu.  Co więcej środki pozyskane z emisji nie podlegają spłacie przy jednoczesnej akceptacji podwyższonego ryzyka biznesowego przez inwestorów przy finansowaniu typu właścicielskiego. Pozwala to na bardziej elastyczne wykorzystanie kapitału przy jednoczesnym zachowaniu kontroli nad przedsiębiorstwem.

Dzięki obecności spółki na giełdzie, kadra zarządzająca na bieżąco zna  jej wycenę rynkową. Stanowi to nie tylko wartość samą w sobie, ale umożliwia zastosowanie w przedsiębiorstwie metod zarządzania opartych o wzrost wartości firmy. Ponadto wycena spółki ze względu na płynność akcji notowanych na rynku charakteryzuje się 10-25% premią, niż w przypadku podobnych, nienotowanych spółek. Tym samym wiąże się to z możliwością szybszego i korzystniejszego wyjścia kapitałowego akcjonariuszy ze spółki.

Wiarygodność, przejrzystość i powszechność w dostępie do informacji o spółce notowanej na giełdzie pozwala na łatwiejszy dostęp do tańszego kapitału. Dla instytucji udzielającej kredytu lub pożyczki, spółka notowana na giełdzie generuje mniejsze ryzyko, co z kolei pozwala jej na uzyskanie finansowania na lepszych warunkach. Wzrost wartości wizerunkowej spowodowany obecnością na giełdzie prowadzi jednocześnie do wzrostu zaufania oraz wiarygodności wśród przedsiębiorców, ułatwiając i pozytywnie rzutując na  relacje handlowe i biznesowe.

Obecność przedsiębiorstwa na rynku kapitałowym podnosi jego prestiż, a tym samym atrakcyjność w oczach pracowników i menadżerów, przyciągając najbardziej wartościową kadrę. Ponadto notowanie na giełdzie otwiera przed firmą nowe możliwości wynagradzania swoich pracowników. Ułatwia to bowiem tworzenie opartych na zmianach wartości firmy programów motywacyjnych, łącząc wynagrodzenia z długoterminowymi celami przedsiębiorstwa.

Status spółki akcyjnej to również darmowa reklama i możliwość budowania marki. Obecność w fachowych programach telewizyjnych, portalach informacyjnych czy prasie zapewnia spółce rozpoznawalność na skale krają, a nawet zagraniczną.  Nie można też zapomnieć o efekcie miotły. Proces wejścia na giełdę oraz funkcjonowanie na niej wiąże się z reorganizacja przedsiębiorstwa, co często pozwala uporządkować struktury, oraz wzmocnić proces efektywnego zarządzania.

Autor: Tomasz Styrcula


Wzrośnie rola Autoryzowanych Doradców

Opublikowany przez

Informacje przekazywane w ramach obowiązków informacyjnych przez emitentów papierów wartościowych notowanych na NewConnect, stanowią dla inwestorów, akcjonariuszy, analityków podstawowe źródło informacji dotyczące spółki, jej osiągnięć i niepowodzeń. Przede wszystkim jednak dostarczają niezbędnej wiedzy o sytuacji ekonomicznej spółki, która rzutuje na jej rynkowa wycenę oraz kształtuje perspektywę i możliwość pozyskania kapitału w przyszłości.

Obecne regulacje dotyczące obowiązków informacyjnych spółek notowanych na NewConnect określa Załącznik nr 3 do Regulaminu ASO, a nadzór nad ich prawidłowym wypełnianiem sprawuje Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. Od 3 lipca 2016 roku obowiązujący stan prawny ulegnie poważnemu przekształceniu w skutek wejścia w życie Rozporządzenia Unii Europejskiej w sprawie nadużyć na rynku, tzw. MAR*.  Rozporządzenie ustanawia wspólne ramy regulaminowe dla wszystkich rynków państw członkowskich w sprawie nadużyć na rynku oraz ujednolica środki mające zapobiegać nadużyciom. Integralności rynków kapitałowych Unii Europejskiej ma poprawić ochronę inwestorów oraz zwiększyć poziom zaufania wśród jego uczestników. 
Większość przepisów zawartych w MAR będzie bezpośrednio stosowane. Oznacza to, że przepisy zawarte w MAR nie będą podlegać wdrożeniu do prawa krajowego, lecz zastąpią obecne rozwiązania prawne. Zakres zmian będzie dotyczył zarówno emitentów papierów wartościowych notowanych na rynku regulowanym jak i ubiegających się o dopuszczenie do obrotu na  rynku regulowanym, a także emitentów papierów wartościowych notowanych na NewConnect jak i ubiegających się o dopuszczenie do obrotu na rynku NewConnect.

W związku z powyższym zmianie ulegnie treść Załącznika nr 3 do Regulaminu ASO, w części dotyczącej raportów bieżących. Przestanie obowiązywać klauzula zawarta w § 3 ust. 1, zobowiązująca emitentów do przekazywania w formie raportów bieżących wszystkich informacji, które mogą mieć istotny wpływ na sytuację emitenta lub cenę notowanych instrumentów finansowych. W zakresie zasad, warunków i terminów przekazywania do publicznej wiadomości informacji, emitenci ASO będą podlegać bezpośrednio obowiązkom informacyjnym wynikającym z art. 17 MAR, nakazującego niezwłoczne podawanie do wiadomości publicznej informacji poufnych, których definicję zawarto w art. 7 MAR.

Nadzór nad prawidłowym funkcjonowaniem Alternatywnego Systemu Obrotu pod względem prawidłowości wypełniania obowiązków informacyjnych przez emitentów notowanych na NewConnect sprawować będzie Komisja Nadzoru Finansowego. Za niewypełnianie lub nieprawidłowe wypełnianie obowiązków wynikających z MAR, emitenci ASO będą podlegać karom administracyjnym nakładanym przez Komisję Nadzoru Finansowego.

W związku z tak licznymi zmianami w prawie oraz bezpośrednim nadzorem KNF nad rynkiem NewConnect wzrośnie rola Autoryzowanych Doradców, jako wykwalifikowanej jednostki wspomagającej emitentów w wypełnianiu obowiązków informacyjnych.
 
*Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 596/2014 z 16.04.2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (Dz.U. UE L 173 z 12.6.2014)

Uchylenie uchwały zgromadzenia obligatariuszy

Opublikowany przez

Zgromadzenie obligatariuszy to nowa instytucja służąca ochronie praw inwestorów. Co jednak w przypadku, gdy zatwierdzone przez zgromadzenie uchwały podejmowane są w złej wierze, a ich celem jest niekorzystne ukształtowanie stosunku prawnego dla obligatariusza?

Uchwała zgromadzenia obligatariuszy, która rażąco narusza interesy inwestorów lub jest sprzeczna z dobrymi obyczajami, może być zaskarżona w drodze powództwa o uchylenie uchwały. Prawo do wytoczenia powództwa mają obligatariusze, którzy: 

  1. głosowali przeciwko uchwale i po jej przyjęciu zażądali zaprotokołowania sprzeciwu;
  2. bezzasadnie nie zostali dopuszczeniu do udziału w zgromadzeniu obligatariuszy;
  3. nie byli obecni na zgromadzeniu obligatariuszy w skutek wadliwego zwołania instytucji.

Ponadto prawo do wytoczenia powództwa mają obligatariusze  w sytuacji podjęcia uchwały w sprawie nie objętej porządkiem obrad zgromadzenia obligatariuszy.

Powództwo o uchylenie uchwały zgromadzenia obligatariuszy powinno zostać wytoczone w ciągu miesiąca od dnia otrzymania informacji o uchwale, jednak nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia podjęcia uchwały. W przypadku obligacji notowanych na rynku regulowanym lub wprowadzonych do obrotu w ASO – miesiąc od dnia otrzymania informacji, lecz nie dłużej niż w terminie trzech miesięcy. Są to terminy prawa materialnego, których przekroczenie powoduje oddalenie powództwa.

W przypadku ustalania terminów istotny jest tu zwrot „od dnia otrzymania wiadomości o uchwale”. Oznacza on bowiem możliwość zapoznania się z treścią uchwały, a nie samą informacją o jej podjęciu. Co oczywiste obligatariusz zapoznaje się z treścią uchwały podczas zgromadzenia obligatariuszy. Zatem w przypadku, gdy nie uczestniczy on w zgromadzeniu, rozstrzygający jest moment faktycznego zapoznania z uchwałą. Należy przy tym zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 68 ustawy o obligacjach emitent zobowiązany jest w ciągu siedmiu dni do opublikowania na swojej stronie internetowej protokołu z przebiegu obrad zgromadzenia obligatariuszy. Obligatariusz, który nie uczestniczył w walnym zgromadzeniu oraz któremu nie została przekazana treść podjętych uchwał w inny sposób ma zatem zasadniczo możliwość zapoznania się uchwałą.

Wytoczenie powództwa, co do zasady nie wstrzymuje wykonania uchwały, choć ustawodawca pozostawił w tej materii lukę, która jest skrzętnie wykorzystywana. Skarżący obligatariusz może wystąpić do sądu z wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia, wskazując w nim swoją legitymacje do skarżenia, roszczenia, interes prawny oraz sposób ich zabezpieczenia. Podstawowym sposobem zabezpieczenia roszczeń jest właśnie wstrzymanie wykonywania uchwały zgromadzenia obligatariuszy. Wydane przez sąd postanowienia uznające ten sposób zabezpieczenia uniemożliwia emitentowi wykonywanie działań mających na celu realizację podjętej uchwały.

Autoryzowany doradca na rynku NewConnect

Opublikowany przez

Rynek NewConnect to dynamiczny i szybko rozwijający się segment Giełdy. Uczestniczą w nim nie tylko emitenci papierów wartościowych czy inwestorzy, ale także inni członkowie rynku wspomagający jego funkcjonowanie. Jednym z nich jest Autoryzowany doradca.

Autoryzowanym doradcą może być firma inwestycyjna lub inny podmiot będący spółką prawa handlowego świadczący usługi związane z doradztwem gospodarczym wpisany na listę Autoryzowanych doradców prowadzoną przez Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie. Aby uzyskać wpis na listę spółka ubiegająca się o status Autoryzowanego doradcy we wniosku składanym do GPW określa między innymi:

1) informacje o prowadzonej przez wnioskodawcę działalności ze szczególnym uwzględnieniem doświadczenia w zakresie działalności związanej z obrotem instrumentami finansowymi,

2) informacje o planowanych działaniach w zakresie pozyskiwania nowych emitentów,

3) informacje na temat struktury organizacyjnej i władzach wnioskodawcy,

4) informacje o strukturze własnościowej wnioskodawcy,

Do składanego wniosku dołącza się dokumenty wskazane w załączniku do regulaminu ASO oraz zobowiązania dotyczące między innymi przestrzegania zasad i przepisów ASO, niezwłocznego informowania Organizatora Alternatywnego Systemu o wszelkich istotnych zmianach informacji objętych wnioskiem, niezwłocznego informowania Organizatora Alternatywnego Systemu o wszelkich istotnych zdarzeniach lub okolicznościach mających lub mogących mieć wpływ na prawidłowe wykonywanie zadań Autoryzowanego Doradcy, współdziałania z Organizatorem Alternatywnego Systemu na rzecz rozwoju alternatywnego systemu obrotu, w tym poszukiwania nowych emitentów, przekazywania Organizatorowi Alternatywnego Systemu corocznych sprawozdań z wykonywania zadań Autoryzowanego Doradcy. Ponadto musi zatrudniać przynajmniej dwie osób posiadające Certyfikat Doradcy w Alternatywnym Systemie Obrotu. Rolą Autoryzowanego doradcy jest przygotowanie spółki do funkcjonowania na rynku publicznym. Jest on odpowiedzialny za sprawdzenie dokumentu informacyjnego pod względem przepisów prawa. Zobowiązany jest do badania, czy spełnione zostały warunki wprowadzenia instrumentów finansowych emitenta do obrotu w alternatywnym systemie, oraz złożenia w tym zakresie stosownego oświadczenia. Współdziałania z emitentem w zakresie wypełniania przez emitenta obowiązków informacyjnych określonych w Regulaminie Alternatywnego Systemu Obrotu oraz monitorowania prawidłowości wypełniania przez emitentów tych obowiązków oraz bieżącego doradzania emitentowi w zakresie dotyczącym funkcjonowania jego instrumentów finansowych w alternatywnym systemie.

Autoryzowany doradca pełni pozytywną role w systemie finansowym, dając debiutującym spółką możliwość sprawnego funkcjonowania na rynku publicznym oraz gwarantując inwestorom rzetelną politykę informacyjną.

Autor: Tomasz Styrcula


Obligacje wieczyste

Opublikowany przez

Wraz z nową ustawą o obligacjach ( Dz.U. 2015 nr 0 poz. 238) do polskiego porządku prawnego dodano nowy rodzaj obligacji, obligacje wieczyste. Inaczej mówiąc są to papiery wartościowe niepodlegające wykupowi, a uprawniające obligatariusza do otrzymywania od Emitenta odsetek przez czas nieokreślony.

W założeniu ustawodawcy obligacje wieczyste mogą być atrakcyjną formą długoterminowego, stabilnego finansowania przedsiębiorstwa. Natomiast z punktu widzenia obligatariusza dogodną formą wysoko oprocentowanej lokaty. 

Pomimo, że taki rodzaj obligacji posiada charakter bezterminowego, ciągłego zobowiązania to stosunek prawny pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie może wygasnąć na zasadach ogólnych nawet przy zachowaniu określonych terminów.  W związku z tym nie znajduje tu zastosowania art. 365 k.c. Nie oznacza to jednak, że owe obligacje nie mogą zostać wykupione. Ustawodawca w artykule 75 Ustawy o Obligacjach wskazuje następujące przypadki:

1) Ogłoszenie upadłości lub otwarcie likwidacji emitenta;

2) Zwłoka emitenta w wypłacie świadczeń wynikających z obligacji,

Ponadto emitent w warunkach emisji może wskazać inne, niż wymienione w ustawie przypadki, gdy obligacje stają się wymagalne lub zastrzec prawo ich wykupu. Nie może to jednak nastąpić wcześniej niż po upływie 5 lat od dnia emisji. Emitent w warunkach emisji powinien zawrzeć terminy i sposób wykupu.  

A racji tego, że Obligacje wieczyste są całkowicie nowym instrumentem w polskim porządku prawnym, wciąż wzbudzają wiele kontrowersji. W tym zakresie należy zapoznać się z z komentarzem UKNF zawartym w uwagach do projektu ustawy o obligacjach. Według interpretacji UKNF instytucja obligacji wieczystej daje możliwość organowi uprawnionemu do podjęcia decyzji o emisji do swobodnego formowania struktury kapitałowej emitenta. W związku z trwałym obciążeniem zysków spółki, celowym wydaje się odpowiednie uzasadnienie emisji oraz uzyskanie zgody od organu podejmującego decyzję o podziale zysków.


Segmenty rynku NewConnect

Opublikowany przez

Dla zwiększenia transparentności i przejrzystości rynku, organizator NewConnect ustanowił trzy segmenty, do których mogą zostać zakwalifikowane notowane spółki.  Spośród nich wyróżniamy: NC Lead., NC High Liquidity Risk, NC Super Hight Liquidity Risk. Weryfikacja listy spółek w segmentach przeprowadzana jest na koniec każdego kwartału. Zakwalifikowanie emitenta do danego segmentu skutkuje natomiast jego szczególnym oznaczeniem w serwisach giełdowych, a także odrębną prezentacją spółki w notowaniach rynkowych.

Celem utworzenia NC Lead jest wyróżnienie największych i najpłynniejszych spółek na NewConnect, które w niedalekiej przyszłości mógłby powędrować na parkiet główny Giełdy Papierów Wartościowych.  Kwalifikacja emitentów przebiega na dwóch płaszczyznach, jakościowej i ilościowej.

Analiza jakościowa polega na weryfikacji spółki pod względem przestrzegania zasad i przepisów obowiązujących w alternatywnym systemie obrotu. Z dużą wagą podchodzi się do kwestii wypełniania obowiązków informacyjnych oraz przestrzegania zasad ładu korporacyjnego zawartego w dokumencie „Dobre Praktyki Spółek Notowanych na NewConnect”.

W ramach analizy ilościowej badaniu poddawane są ścisłe wskaźniki. Bada się czy:
  • średnia wartość kapitalizacji emitenta przekracza równowartość w złotych 5.000.000 euro, zaś w wolnym obrocie w dniu kwalifikacji znajduje się co najmniej 10% akcji tego emitenta,
  • średnia liczba transakcji akcjami emitenta przekraczała 5 transakcji na dzień obrotu lub średnia wartość obrotów przekraczała 5.000 złotych na dzień obrotu,
  • transakcje akcjami tego emitenta w okresie ostatnich 6 miesięcy kalendarzowych (z uwzględnieniem miesiąca, w którym dokonywana jest okresowa weryfikacja) zawierane były co najmniej w połowie dni obrotu tymi akcjami,
  • średni kurs akcji emitenta był wyższy niż 50 groszy, a jego średnia zmienność, nie przekraczała 15%,
  • akcje emitenta notowane są na rynku NewConnect od co najmniej 12 miesięcy kalendarzowych.
Drugi segment, NewConnect High Liquidity Risk (HLR) zawiera spółki, które charakteryzują się podwyższonym ryzykiem płynności. Spółka jest kwalifikowana do HLR jeżeli średnia wartość akcji w wolnym obrocie w ciągu ostatnich trzech miesięcy nie przekracza 1.000.000 złotych. Przynależność spółki do NewConnect High Liquidity Risk skutkuje wykreśleniem jej z listy uczestników indeksów rynku NewConnect.

Trzecim i ostatnim segmentem jest NewConnect Super High Liquidity Risk (SHLR).  Segment ten obejmuje spółki charakteryzujące się podwyższonym poziomem ryzyka płynności oraz wysoką zmiennością kursu.  Ponadto spółka musi wypełnić następujące kryteria:

  • średnia wartość akcji w wolnym obrocie w ciągu ostatnich 3 miesięcy nie przekracza 1.000.000 złotych,
  • średni kurs akcji emitenta był niższy niż 10 groszy lub jego średnia zmienność przekraczała 10%, lub
  • ogłoszono upadłość emitenta, lub
  • nastąpiło otwarcie likwidacji emitenta.
Zakwalifikowanie spółki do segmentu NewConnect High Liquidity Risk skutkuje między innymi wykreśleniem akcji spółki z listy uczestników indeksów rynku NewConnect oraz przeniesieniem akcji spółki do systemu notowań jednolitych.

Autor: Tomasz Styrcula


Obligacje w formie dokumentu

Opublikowany przez

Zgodnie ze znowelizowaną i obowiązującą od 1 lipca 2015 roku Ustawą o Obligacjach (UoO), obligacje mogą przybierać formę zdematerializowaną, bądź formę materialnego dokumentu. Warto zwrócić uwagę, że obligacje w formie dokumentu zostały opisane w art. 9 UoO i jest to artykuł po obligacjach zdematerializowanych. Ustawodawca świadomie przyjmuje taką systematykę ustawy, ukazując w ten sposób, który z modeli jest bardziej pożądany przez rynek. Jest to konsekwencja praktyki obrotu obligacjami, który dokonuje się poprzez platformę Catalyst.

Ustawa ściśle reguluje zawartość dokumentu obligacji. W art. 9 UoO wymienione są obligatoryjne części składowe dokumentu, których brak powoduje, że obligacje będą nieważne. Przywołanie podstawowych informacji o emitencie i emisji ma na celu zabezpieczenie inwestorów, przy czym warto zauważyć, że punkty 1-6 stanowią powtórzenie warunków emisji. Według artykułu 9 UoO dokument obligacji powinien zawierać następujące elementy:

1) rodzaj obligacji;

2) oznaczenie emitenta;

3) wskazanie adresu strony internetowej emitenta;

4) wskazanie decyzji emitenta o emisji;

5) wartość nominalną i maksymalną liczbę obligacji proponowanych do użycia;

6) informację o ustanowionych lub planowanych do ustanowienia zabezpieczeniach wierzytelności wynikających z obligacji albo braku zabezpieczenia;

7) informację o miejscu udostępnienia warunków emisji;

8) numer kolejny obligacji oraz miejsce i datę wystawienia obligacji;

9) podpisy osób upoważnionych do zaciągnięcia zobowiązań w imieniu emitenta.

Wprowadzenie zasady sporządzania warunków emisji do każdej emisji obligacji, zarówno tych w formie dokumentu jak i zdematerializowanych, doprowadziło do wprowadzenia do treści dokumentu obligacji informacji o miejscu ich udostępniania przez emitenta. Obligatariusz dostaje ustawowo potwierdzone prawo do wglądu w szczegółowe zapisy emisji, dotyczące między innymi oprocentowania czy wskazanych terminów.

W przypadku stwierdzenia niezgodności pomiędzy warunkami emisji na podstawie, których emitowane są obligacje, a dokumentem obligacji prymat przyznaje się dokumentowi obligacji, jak wiążącego emitenta w stosunku do obligatariusza.

Do dokumentu obligacji dołącza się arkusz wykupu, poza nowo wprowadzonymi obligacjami wieczystymi oraz, jeżeli warunki emisji przewidują oprocentowanie – arkusz oprocentowania. Zarówno wypłata oprocentowania jak i wykup obligacji powinien nastąpić po zwrocie określonego arkusza. 

Obligacje w formie dokumentu są korzystnym rozwiązaniem dla małych emisji, obejmowanych przez nieliczną grupę inwestorów. Emitent może w ten sposób ograniczyć koszty związane z przeprowadzeniem emisji rezygnując z ponoszenia opłat na rzecz podmiotu prowadzącego ewidencję obligacji zdematerializowanych oraz, w przypadku notowanych obligacji, z opłat na rzecz Giełdy Papierów Wartościowych.

Relacja z debiutu obligacji wyemitowanych przez spółkę Salwirak sp. z o.o.

Opublikowany przez
W dniu 21 sierpnia 2015 roku na rynku Catalyst zadebiutowały obligacje spółki Salwirak Sp. z o.o.,  dla której Best Capital sp. z o.o. świadczy usługi autoryzowanego doradcy. 

Salwirak Sp. z o.o. prowadzi działalność deweloperską na terenie Wrocławia, w szczególności w północno-zachodniej części miasta w dzielnicy Fabrycznej. W aktualnej ofercie Emitenta znajdują się przede wszystkim mieszkania w segmencie popularnym, w 100% spełniające wymagania rządowego programu „Mieszkanie dla młodych”.

Spółka wyemitowała obligacje zabezpieczone o wartości 5.000.000 zł, po cenie emisyjnej równej cenie nominalnej wynoszącej 1.000 zł. Obligacje są oprocentowane według zmiennej stopy procentowej WIBOR dla depozytów złotówkowych o terminie zapadalności 3 miesięcy (WIBOR 3M) oraz marży w wysokości 5,6%.  Cel emisji dłużnych instrumentów finansowych jest sfinansowanie inwestycji spółki, w szczególności nabycie nowych gruntów przeznaczonych pod realizację projektów deweloperskich lub sfinansowanie kosztów realizacji projektów deweloperskich.

Dzień wykupu obligacji wypada na 13 maja 2016 roku.
selwirak_5